Bebekler anne karnındayken parmaklarını emdiklerinden, cocuğun doğumundan 1-2 yıl sonraya kadar da aynı davranışı gostermesi normaldir. Genellikle 2 yaşın sonunda kaybolur. Ancak buna rağmen aynı davranış devam ederse diş ve parmak deformasyonlarına yol acabilir.


Cocuğun parmak emmeyi bırakması konusunda anne- baba, akran ve oğretmenleri tarafından uyarılması bu davranışın artarak devam etmesine yol acabilir. Yeni bir kardeşin doğumu nedeniyle ilgiyi uzerine cekmek isteyen cocuk da parmağını kardeşi gibi emebilir. Ayrıca; aile ici problemler, goc, deprem gibi stres durumları da cocukta hayatın daha eski ve mutlu donemlerine donme isteğini uyandırabileceği icin parmak emme davranışı gorulebilir. Cok fazla koruyucu, kollayıcı, cocuğa kucukmuş gibi davranan ebeveynlerin cocuklarında da bu davranış gorulebilir. Sıkıntı, kaygı, birikmiş ofke, değersizlik ve guvensizlik duyguları, yakın kaybı, aile ici huzursuzluklar ve sureğen rahatsızlıklar vb. gibi durumlar da cocukta huzur dolu bebeklik donemlerine donme ihtiyacıyla beraber parmak emme davranışına yol acabilmektedir.


ONERİLER
Oncelikle 2 yaşına kadar bu alışkanlık anne - baba tarafından gormezlikten gelinmelidir.
Bu davranışın altında yatan sebeplerin belirlenerek cozum yollarının geliştirilmesi yararlı olabilir.
Parmak emen cocuk anne - baba, akran ve oğretmenleri tarafından uyarılamamalıdır.
Aileler cocukların parmağına acı biber surme, ellerini kollarını bağlama, eline parmağına iğne batırma ya da ellerine vurma gibi sorunun daha da kalıcı hale gelmesine yol acan yontemlere başvurmamalıdır.
Bebeklerin anne sutunu iyi almaları, cocukların uygun bir şekilde beslenmeleri de onem taşımaktadır. İyi beslenen ve annenin sıcaklığını, ilgisini yeterince alan cocuklarda parmak emme davranışı genelde gorulmez.
Cocukların yeni bir kardeş gelmeden once bu konuda hazırlanması, cocukta konumunun aynen devam edeceği guvenini oluşturarak gerginliği ortadan kaldırabileceğinden parmak emme davranışı ortadan kalkabilir.
Ozellikle fazla yorgun, rahatsız, mutsuz cocuklarda bu alışkanlık gorulmektedir. Bu nedenle cocuğa uygun dinlenme, geniş ve ceşitli faaliyet imkanları, oyun ortamları sunulmalıdır.
Eğer yaşı uygunsa, cocuğa isterse bu alışkanlığı terk edebileceği, bunu başarabilecek gucte olduğu telkin edilebilir.
Alternatif Tepki: Cocuğun parmak emme hareketini her tekrarlaması sırasında yapabileceği alternatif bir davranış bulunabilir. Orneğin: parmağını emdiğini fark ettiği anda durup yumruğunu sıkabilir ya da bir eşyayı tutabilir.
Ebeveynlerin bu konuda unutmaması gereken en onemli şey pekiştirilmeyen davranış sonebilir. Parmağını emen cocuğu gormezlikten gelerek, dikkatini hoşlandığı bir ortama cekmek ve bu davranışın altında yatan nedenleri bulup cozum getirmek en etkili yoldur.
[h=5]TIRNAK YEME[/h]Tırnak etini ya da tırnağı dişiyle koparma ya da kemirme davranışına tırnak yeme alışkanlığı denir. Genellikle 3-4 yaşlarından sonra ortaya cıkmaktadır. Cocukların % 35’inde, ergenlerin ise % 45’inde gorulen bu davranış, genellikle ergenlik doneminden sonra sona ermektedir.
Ailede tırnak yiyen bir bireyin ornek alınması, aile icinde baskıcı ve otoriter bir eğitimin uygulanması, cocuğun surekli azarlanarak eleştirilmesi, kıskanclık, yeterince ilgi ve sevgi gorememe, korku ve endişe, ofke ve saldırganlık, uzuntu ve sıkıntı, gerilim ve kaygı, değersizlik ve guvensizlik gibi duygular, aile ici huzursuzluk ve iletişim problemleri, anne baba gecimsizlikleri, yakın kaybı ve deprem gibi travmatik yaşantılar ve anne-babanın cocuklar arasında ayrım yapması gibi nedenler yer almaktadır.
Tırnak yeme sağlık acısından zararlıdır. Kişi tırnağını yemeyip sadece kopardığını iddia etse de arada yutulan tırnaklar başka bir hastalığın cıkmasına yol acabilmektedir.
[h=5]ONERİLER[/h] Ozellikle kucuk yaşlarda tırnak yeme davranışı, anne-baba tarafından gormezlikten gelinmelidir. Eğer bu alışkanlık devam ederse; bu davranışın altında yatan sebeplerin neler olabileceği bulunarak, cozum yoluna gidilmelidir.
Tırnak yeme davranışından oturu cocuğu azarlamak, korkutmak, cezalandırmak gibi baskı yontemlerinin uygulanması davranışın daha da artarak devam etmesine yol acabilmektedir.
Cocukları korku ve kaygı yaratan ortam ve durumlardan uzak tutmak gerekmektedir.
Kucuk yaştaki cocuklar kaygı ve korku verici, şiddet icerikli filmler, televizyon programları, bilgisayar oyunları vb. gibi goruntulerden korunmalıdır.
Cocuk tırnağını yerken cocuğun ilgisi başka yone cekilebilir. Orneğin: “Gel seninle oyun oynayalım” gibi.
Tırnak yemenin cok kotu bir davranış olmadığı, istenirse kolaylıkla vazgecilebileceği cocuk ve genclere anlatılmalıdır. Buna inanan cocuk, alışkanlığından vazgecebilmek icin caba gosterecektir.
Cocuğun kil, kum, su, hamur, camur gibi gerginliği ortadan kaldırıcı ve rahatlatıcı malzemelerle oynamasına ortam oluşturmalıdır.
Alternatif Tepki: Cocuğun tırnak yeme hareketini her tekrarlaması sırasında yapabileceği alternatif bir davranış bulunabilir. Orneğin: Tırnağını yediğini fark ettiği anda durup yumruğunu sıkabilir ya da bir eşyayı tutabilir.

Parmak emme tırnak yeme sorunu devam ederse profesyonel yardım alınarak cocuklara yonelik sanat terapisi teknikleri ile psikolojik değerlendirmeleri yapılabilir. Tedavide aile terapisinden yarar sağlanabilir.

[h=2]Antalya Psikiyatri uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]