Otoritenin kişi icin onemli olduğunu ve cocuk yetiştirmede otoriter bir yaklaşıma değer verildiğini gosterir. Otoriter tutumun en onemli oğesi denetimdir. Anne-baba cocuğun tum davranışlarını sıkı bir şekilde denetler. Her zaman cocuktan daha baskındır. Cocuk ise uysal ve soz dinleyen rolundedir. Bu tutumda cocuğun haklarına, kişiliğine, isteklerine, bireyselliğine yeteri kadar saygı gosterilmez. Otorite bir aile ortamında buyuyen cocuklar genellikle, bağımlı, guvensiz ve pısırık cocuklardır.
Bu bilgilerden yola cıkarak, ilk toplumsallaşma kurumu olan aile icinde ana-babaların cocuklarına karşı olan tutumları cocuğun tum gelişiminde etkili olduğu kadar ona ilk gelişim ve deneyim fırsatları tanınması acısından da etkilidir. Ana-babalar cocuklarına karşı farklı durum ve zamanlarda farklı tutumlar sergileyebilmektedirler.
Sıkı eğitim uygulayan an-baba, cocuğu kendi tasarladığı bir kalıba gore yoğurmak amacı guder. Cocuk surekli bir denetim altındadır. En kucuk yanılgıları ve yaramazlıkları gozden kacmaz, hemen ustunde durulur ve duzeltme yoluna gidilir.
Bu tip ana-babalar katı kurallar koyup, bu kuralların uygulanması icin cocukları zorlarla, sık sık zorlama bu zorlama ofke, bağırma ve fiziksel cezalandırmayla yapılır. (Whirter-Volton-Acar, 1998).
Eğitimde ceza onde tutulmuştur. Sucla orantısızdır. Ceza aileden aileye değişirse de amac aynıdır. Cocuk ne pahasına olursa olsun yola getirilmelidir, kimi evde bu dayakla kimi evde de ayıplama, suclama ve korkutmayla sağlanır. Kimi evde de sert bir bakış yeterlidir.disiplin bunaltan, sıkan bir giysi gibi cocuğu sıkar, ona tanınan haklar en aza indirilmiştir. En doğal hakları bile ona usluluğunun karşılığı olarak sunulur. Surekli ders calışması hep iyi notlar alması istenir.
Cocuk ana-babasının eleştirisinden cekinir, attığı her adımda yanlış yapma korkusu icine duşer. Duygularına ve isteklerine onem verilmediğini gorerek bunları icinde tutmaya calışır. Cocukla an-babasının ilişkisi gergindir. Oyundan birkac dakika gecikerek eve gelmek buyuk sorun olur. Ustunu kirletmemeli,yemeğini son noktasına kadar yemeli, dakika gecirmeden yatağına yatmalıdır. (Yorukoğlu, 1998).
Anne-babadan birisinin ya da her ikisinin baskısı altında kalan cocuk nazik, durust ve dikkatli davranmasına karşın, cekingen, başkalarının etkisinde kalabilen aşırı hassas bir kişilik yapısına sahip olabilir. (Yavuzer, 1996).
“Asi” cocukların ana-babaları, otoritenin doğal bir yeri, ozel bir yetenek olduğuna inanırlar. Eğer birisi bu yetenekten yoksun bulunuyorsa yapacak bir şey yoktur. Boyle yetenekli cocukları cekememekten kendilerini alamazlar, bu anne babalar yanılgı icindedirler. Otoriteyi her aile kurar. Bu da fazla zor bir şey değildir.


[h=2]Bursa Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]