Otizm, son bilgilere gore her 42 erkek cocuktan birini etkileyen, ve sıklığı her gecen gun artan bir durumdur. Otizmden etkilenen cocuklar sosyal hayata adapte olmakta zorluklar yaşarlar. Temple Grandin'in deyişiyle esas sorun bu cocukların "otistik olmayan bir dunyada yaşamak zorunda olmaları"dır. Bu zorluklar ve cocuklarının gelecekte kendine yeterli bir hayat surememe olasılığı, aileler acısından buyuk bir endişe kaynağıdır. Bununla birlikte otizmin patofizyolojisinin ne derece karmaşık olduğunun algılanamaması, coğu zaman, cocuğun gelişimi acısından son derece kritik ve sınırlı zamanın, cocuğun bireysel biyokimyasal ihtiyaclarına cevap vermeyecek ve her cocuk icin aynı şekilde duzenlenen tedavi arayışları ile boşa harcanmasına neden olur. Cok yerinde bir soyleyişle "otistik cocuk sayısı kadar farklı otizm vardır". Altta yatan nedenlerin her cocukta farklılık gosterebilmesi ve birbirini tetikleyen farklı etkenler ve yolaklara bağlı bir seyrinin olması nedeniyle, hem ozel eğitim, hem tıbbi tedavi yaklaşımı cocuğa ozel olarak duzenlenmelidir. Bir cocukta buyuk yarar sağlayan bir yaklaşım, başka bir cocukta otizm bulgularının şiddetlenmesine, hatta bazen geri donuşsuz sorunların ortaya cıkmasına neden olabilir. Otizmde gorulen noropsikiyatrik belirtiler buzdağının gorunen tarafı olup, buzdağının gorunmeyen tarafında hem bağırsak hem beyinde devam eden bir inflamasyon ve birbiri ile bağlantılı bozulmuş biyokimyasal yolaklar mevcuttur. Her cocuk ayrı bir bireydir ve ozellikle otizm soz konusu olduğunda genetik, metabolik ve biyokimyasal surecler hepsinde ortak olan genel prensiplerden etkilenebildiği gibi bireysel farklılıklar da gosterir. Otizmdeki biyomedikal tedavi başarısı bu bireysel tıbbi farklılıklara ve ihtiyaclara odaklanılabildiği olcude artar.

[h=2]Ankara Cocuk Doktorları uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]