Son donemde okul beni cok kotu etkiledi. Oğretmenlerim surekli LGS'nin aşırı onemli, hayatın donum noktası olduğunu soyluyor bunun ben de farkındayım. Derslerimin kotu olduğu pek soylenemez. Sozel derslerim asla 85'in altına duşmez belki fen de aynı şekilde. Ama matematiğim cok kotu, 50'den yukarı not alamıyorum. Matematikteki eksiğimi diğer derslerde bir şekilde kapatabiliyorum ama matematikte daha ilk konuları kavrayamazsam LGS de cok sıkıntı cekerim diye duşunuyorum. Bu sebeple icim icimi yiyor. Aile desen destekci değil. Okumak istemiyorsan okuma, zor geliyorsa okulu bırak, senin sonun imam hatip gibi cumleler kullanarak ne moral ne de motivasyon bırakıyorlar. Oğretmenlerimin gozunden asla duşmem. Hepsine teker teker saygı duyarım. Sınıfım pek benim gibi olmasa bile ben okula bir şeyler oğrenmeye giderim lakin sıkıntı gunden gune arttıkca derslere de dikkatimi veremez oldum. Uzun lafın kısası aranızda boyle yollardan gecmiş arkadaşlar elbette vardır. Siz kaygıyı, okulsal sıkıntıları nasıl yendiniz? Neler yaşadınız? Tavsiyelerinizi bekliyorum.

(Ders calış diyecek arkadaşlar icin şimdiden soyleyeyim ders calışıyorum. Ancak ailem surekli rahatsız ediyor. Ne zaman derse otursam evin hizmetcisiymişim gibi bir şeyler istiyorlar ya da ben ders calışırken odama girip alakasız sorular soruyorlar ya da rahatsız edici sesler cıkarıyorlar. Evden cıksam başka gidecek yerim yok. 1+0 bir ev tutmak icin para biriktirmeyi duşunuyorum. Yanlızlık bana her şeyden cok iyi geliyor. Eğer istediğim yanlızlığa kavuşursam belki bazı sıkıntılarım biter diye duşunuyorum ama nafile