Okula gitmede reddin olmadığı ciddi ayrılık anksiyetesi oluşabilir ve ay­rılık anksiyetesi veya anksiyete ve/veya depresyon kanıtı olmaksızın da okul fobisi oluşabilmektedir
Okul Fobisini Etkileyen Faktorler Şunlardır
1. Bebeklik sırası da geceleri bebek bakıcısı kullanımı
2. Cocuk eve gelişinde annenin evde olmayış
3. Evdeki vazifelere babanı katılmaması
4. Ele ilgili gorevlere cocuğun katılımının olmaması
5. Erken cocuklukta arkadaş yokluğu
6. Komşularıyla ailenin nadir temas icinde olması
Ailesel Ozellikler
Obondo (1990) yaptığı bir calışmada okul devamsızlığı (school non- attendance) ile anlamlı derecede ilişkin aile karakteristiklerini şoyle belirlemiştir: Genellikle anne-babada norotizm (neuroticism), evlilik uyuşmazlığının olduğu uygun olmayan aile ilişkileri, anne-babanın cocuktan yuksek akade­mik performans beklentisi ve bir boyutuyla yoksulluk mevcuttur
Okul fobisi, genellikle karşılıklı bağımlı, patolojik anne-cocuk varlığında gelişir. Genellikle bu cocukların cok koruyucu anneleri, cok uzak ve soğuk duran babaları vardır. Bazen ise anne ve baba cocuğa aşırı derecede duşkundur, kendileri de cocuklarından ayrılmayı bir turlu goze alamamışlardır. Bazen de anne ve babaların kendileri norotik ve guvensizdir, cocuğun başına kotu şeyler geleceğinden gereksiz yere korkmuş ve cocuğu hep evde tutmaya calışmışlardır. Boylece cocuk kendisi de farkında olmadığı halde evden uzaklaşınca veya okulda iken annesine, babasına veya kendisine korkunc şeyler olabileceğinden korkmakta ve bunu engellemek icin evde kalmakta ısrar etmekte, zorlandığı zaman panik icine duşmektedir
Berstein (1988) ciddi okul fobisi olan cocukların birinci derece akrabalarında depresyon ve anksiyete bozukluğu oranlan daha yuksek olduğunu bulmuştur. Bu cocukların ailelerine verilen aile değerlendirme olcekleri de aile fonksiyonunda daha fazla bozukluk tespit edilmiştir (Rol performansı, iletişim, duygusal ifade edim ve kontrol yonuyle)
Ayırıcı Tanı
Ayrılma anksiyetesi, Yaygın Gelişimsel Bozukluklar, Şizofreni ya da diğer Psikotik bozuklukların bir parcası olabilir. Bu bozukluklardan herhangi birinin gidişi sırasında Ayrılma Anksiyetesi Bozukluğunun belirtileri ortaya cıkarsa, ayrı bir ayrılma anksiyete bozukluğu tanısı konmaz. Ayrılma anksiyete bozukluğu, Yaygın Anksiyete Bozukluğundan anksiyetenin temel olarak evden ya da bağlandığı kişilerden ayrılmayla ilgili olmasıyla ayırt edilir. Ayrılma Anksiyetesi Bozukluğu olan cocuk ve ergenlerde ayrılık tehdidi aşırı anksiyeteye, hatta panik atağına yol acabilir. Panik bozukluğunun tersine anksiyete, beklenmeyen bir panik atağının gosterdiği gucsuzlukten cok, evden yada bağlanılan başlıca kişilerden ayrılma ile ilgilidir.
Yetişkinlerde ayrılma anksiyetesi bozukluğu, nadirdir ve ayrılma korkuları, agorafobi ile birlikte panik bozukluğu ya da Panik Bozukluğu Oykusu Olmadan Agorafobi ile daha iyi acıklanabiliyorsa, ek bir tanı olarak verilmemelidir. Davranım Bozukluğun­da okuldan kacma sık gorulur, ancak nedeni ayrılma kaygısı değildir ve cocuk eve donme yerine evden uzak durma eğilimindedir. Bazı okul reddi olgularında, ozellikle ergenlikte, neden ayrılma anksiyetesi bozukluğu değil sosyal fobi ya da duygu durum bozukluklarıdır. Psikotik Bozukluklardaki halusinasyonlardan farklı olarak, Ayrılma Anksiyetesi Bozukluğunda yaşanan olağan olmayan algısal yaşantılar gercek bir uyaranın yanlış algılanmasına dayanır ve sadece belli durumlarda (orn. gece vakti) ortaya cıkar ve bağlandığı başlıca kişiler geri geldiğinde bu algılama kaybolur. Klinik değerlendirmede cocuğun normal gelişimine uygun ayrılma anksiyetesini, Ayrılma Anksiyetesi Bozukluğundan ayrımında, klinik olarak belirgin olan ayrılık anksiyetesi kullanılmalıdır

[h=2]Ankara Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]