Mizac, bireyin doğuştan getirdiği ozelliklerdir. Kişiliğinin bir parcası, tarzıdır. Yani yaptığı bir davranışı neden en yaptığı değil nasıl yaptığı, hislerini nasıl ifade ettiğidir. Aslında sıkca kullandığımız tabirle ‘’onun tarzı’’ ifadesi onun mizacı demektir.
Bu nedenle her cocuğun her davranışta vereceği tepkinin aynı olmasını bekleyemeyiz. Orneğin kimisi aldığımız bir hediyeyi cok beğenip havalarda ucabilir, kimisi beğenmediği bir ozelliğine takılıp kıyameti koparabilir, kimisi ise hicbir tepki vermeyebilir ya da surat bile asabilir.
İşte bu davranış tarzı diyebileceğimiz mizac doğuştan gelir, sadece kalıtım ve cevre tarafından oluşmaz. Elbette ki kalıtım, cevre, aile ortamı, mizacı ve kişiliği etkiler, şekillendirir ancak asla mizacın asıl nedeni değillerdir.
Kalıtım, genlerin bireyin kişiliğine, mizacına yuzde elli etkisi olabilmektedir, hatta kiminiz, ebeveyninize ‘’ben cocukken nasıldım’’ diye sorduğunuzda, cocuğunuzun nasıl size benzediğini gormuşsunuzdur ya da teyzesine , halasına, amcasına vb. Ama bazen olur ki ‘’bu cocuk kime cekmiş?’’, ‘’neden boyle anlamıyorum?’’ diyebilirsiniz. İşte burada devreye bireysellik giriyor.
Her insan farklıdır ve ozeldir ve farklı mizaca sahip olabilir, hicbir akrabasına benzemeyebilir ya da istemediğimiz bir kişiye de benzeyebilir buna engel olamayız. Şu da bir gercektir ki cocuklarımızın tarzlarına(mizacına) ne kadar olumsuz tepki verirsek, beğenmediğimiz tepkiler artacaktır ama onu oyle kabul edip, saygı duyarak daha az mudahaleye ve mucadeleye girersek, uzucu yıpranıcı durumlar ortaya cıkmamış olur.
www.gelisimselpediatri.com

[h=2]İstanbul Cocuk Gelişim Uzmanı uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]