Ben okulların acıldığı ilk 1 bucuk ay şu anda olduğum okula nakil olmaya calıştım. Olamayacağım diye cok ağladım ve oldum. Ama şu anda her şey daha beter oldu. Yakın arkadaşım dediğim insanın her cumlesinde bana, dinime kufurler etmesi, dalga gecmesi veya karşı sınıftan arkadaşlarım cok zayıf olduğum icin "kurdandan kolları var" şarkısını soyluyorlar. Mutsuz mutsuz oturuyorum gelip cinsel şakalar yapıyorlar bende onları kufur etmeden gondermeye calışıyorum dinlemiyorlar. Kas yapıp zayıf gozukmemek veya bir psikoloğa gitmek istiyorum ama ailemi de zorlamak istemiyorum. 15 yaşımdayım sohbet edecek neredeyde kimse yok. Herkes ustume geliyor gibi hissediyorum. Ergenlik yuzunden diyecek insanlara soyluyorum sınıftaki diğer kimse boyle mutsuz değil herkes mutlu mutlu takılıyor. Oyun oynamak istiyorum oynayacak sistem de arkadaşım da yok. Mezun olayım yurt dışına cıkayım ingilizcem guzel diyorum nasıl cıkacağımı bilmiyorum.