Ellerim sevdana can vermeli benim…
Ellerim sevdana can vermeli benim…
Onceleri yadırgamadın bu yalnız elleri…
Bir ellerin vardı yalnızlığımla zaten benim aramda…
Sonra birden kapılar acılıverdi ardına kadar,
Sonra yuzun, onun ardından gozlerin, dudakların…
Sonra her şey cıkıp geldi…
Onca yaşanmışlığın ve aldanışların ardından buldum seni.
İcimdeki ateşi kullerle kamufle etmiş,
Yolumda ilerlerken,
Oyle hoş bir tesadufle girdin ki hayatıma,
Yıllar sonra savurdun kullerimi,
Yıllar sonra yeniden verdin bana kendimi.
Bir korkusuzluk aldı yurudu cevremizde,
Sen cıkardın utancını duvara astın
Ben masanın ustune koydum kuralları.
Ellerim can vermeye calıştı sevdana...​



Yalnız hep golgeler vardı aramızda:
Cevapsız sorular,
Tanımlayamadığım hisler cemberi!
Yolumdan ayrılıp golgenin peşine duştum…
Tam buldum derken seni,
Hic yaşamadığım bir duyguyla uykusuzluklarımı ard arda,
Yureğime baskı yaparak gecirdim…
Her gece konuşmak istedim, ağzımda bekledi.
Boğulacağımı bilerek yutmaya calıştım ama…
Boğazımdan bile gecemedi…
Kayıp gideceksin sandım ellerimden…
Ama anla beni!
Bilemezdim seni boyle seveceğimi!
Beni boyle yakacağını!
Hatıraların acı vereceğini!
Gulerken ağlayacağımı!
Bilemezdim bir tanem beni benden alacağını!
Bilemezdim bir tanem, bilemezdim...​



O sessiz duruşun muhurledi gozlerimi,
Hani şoyle bir cığlığı olsa duyguların derler ya!
Yoruldum golgenin ardına duşmekten,
Arayamam karartılarda o masum guluşunu…
Hayat kurtarmalı benim ellerim,
Dedim ya; yeni sevdama can vermeli benim ellerim,
Anla beni… ​



Tek bir dileğim var senden;
Ben olayım yureğindeki ilk ve tek ozel!​


Yalnız ben soyleyeyim yureğime kazıdığım
bendeki ismini,
Soylemesin ne olur başkaları!
Ben soyleyeyim bırak sadece
“Seni Seviyorum”
denen iki kelimeyi
başkaca kimseler soylemesin!
Cunku kimse bilemez seni
Benim gibi sevmeyi…!!!​