​


Kalbimin Diğer Kapısı, ​

Sende kendimi gormek urkutur beni…
Arkadaşımsın, canımsın… ​

Yureğimi paylaştığım, ama sınırları aşamayansın… ​

Herkes gibisin… ​

Âilem desem değil, ben desem değil, sen tam ortadasın… ​

Yurumek ve ardımızda koca seneleri devirmek… ​

Bir edeb hikÂyesi yazmak hayalim seninle! ​

Alnım acık, her Ânım, konuştuğumuz kelÂmlar dizilir gozlerimin onune.. ​

Sonra duşunurum, seni bu beden uzdu mu diye? ​

Aynaya bakarım… ​

Konuşurum kendimle, gozlerimle ve sonra kalbime ilişir gozlerim… ​

Seni ararım… ​

Kapladığın yer kadar buyur gozlerim! ​

Ve sonra hÂtıralar kendilerini sergiler ve «İzle bizi!..» derler! ​

Ellerim senden uzak olmamalı, ama ellerini de sarmamalı! ​

Hep yan yana durmalı… ​

​

Arkadaşımsın… Canımsın... ​

Ama sozlerimiz edebi aratmamalı! Bir hikÂyesi olmalı beraberliğimizin… ​

Bir dÂvÂsı ve de sevdÂsı olmalı bu yureklerin! ​

Menfaat kokusundan kendini arındırmış temiz bir sayfa konmalı adı… Yazın sıcaklığı kadar samimi olmalı sevgimiz, ama eylul kadar derin olmalı kalplerimiz, kış kadar beyaz gozukmeliyiz ve sonbaharın geleceğini unutmadan edebimizi ve de dengemizi muhafaza etmeliyiz… ​


Kilitlemeliyiz guzel duygularımızı, hırsızların hain bakışlarına teslim etmemeliyiz... ​

Olur da bir gun kuskunluk mevsimi gelirse diye, Rabb'in rızasını gozetmeliyiz… ​

Ve hoş gormeliyiz sabırsız dakikaları… ​

Biz arkadaşız diye cesaretin esiri olmamalıyız!
TÂviz vermemeliyiz benliğimizden… ​


​


Arkadaşımsın… Canımsın.. ​

Ama sen de yabancısın… ​

Arkadaşlıklar sonsuzluk icin edebe muhtacmış… ​

Sen ve ben… ​

Bu deryanın icinde susuzluğumuzun farklında mıyız? Samimiyetimizin doruklarında edebi unutmakta mıyız?! ​

LaubÂlilik karışmamalı arkadaşlığımızın esen sevgi ruzgarına… ​



Yalanlar korkmalı bizden… ​

İpleri hep dengede tutmalı;ne duğumlenmiş, ne de gevşek olmalı… ​

Harflerim cekinmeliler ağzımdan sana doğru yola cıkarken... ​

Seni uzmekten ve edebi urkutmekten korkmalılar cumle olurken… ​

Bir kristal olmalı kalplerimizin arasında… ​

Perdesiz ve kırılgan… ​

Gosterişli ama nÂrin olan… ​

Ve hikÂyemizin adı, kırmadan ardımızda bırakmak olmalı kristali… ​

​

Cok şey beklememeli birbirimizden… ​

Sadece sevmeli ve sadece gerektiğinde gonlunde gezmeli ve bizi goren gozler Allah rızÂsı icin sevmenin tarihini seyretmeli! ​



Ve bir kız cocuğu buyutmeli sevgimizden… ​

Ona paylaşmanın kıymetini ve edebi oğretmeli... ​

Adı sevgi olmalı… ​

Ve kristalden bahsetmeli… ​

Kucuk yureğine fısıldamalı kristalin kırılganlığını ve iki kalp arasındaki onemli varlığını… ​

bir gun yaşlı gozlerimiz ebediyetle tanışırken ardımızda bırakacağımız hÂtıralarımız bize teselli olmalı… ​

Ve zamanı gelince kucuk kıza emÂnet etmeli kristali ve nice kalplere yakışacak olan sevgi dolu hikayemizi... ​

Sıcacık yatağımızda sonsuzluk icin ayrı duştuğumuzde kırmadan tamamladığımız bu hikÂyeyi hatırlamalı yureklerimiz. ​



Ve olsek de, bitmeyen sevgimiz ile gonulleri fethetmeliyiz... ​

Cunku biz sevgiyi kaynağından icmeyi isteyen, sadece Rabbin rızÂsı icin seven ve bize verilen bu kalp emÂnetlerine layık olduğu değeri vermek isteyen Âciz iki yureğiz… ​

Sen ve ben… Sen, ben ve devirdiğimiz senelerimiz... ​

​

Arkadaşımsın, canımsın… ​

Sonsuzlukta da yanımda olman icin du ettiğim, kalbimin karşı kıyısısın​

alıntı..​