Selam herkese nasılsınız? Aylardır icimi doğru durust dokmuyorum. İletişimim o kadar az duzeye geriledi ki diğer insanlarla, ailem dışında herkesle ilişkilerim dip noktayı gordu.

Yaşım 22, ortaokul ve lisede hep geek ve nerd tayfanın icerisindeydim, muthiş bir arkadaş gurubum vardı, cok buluşmasak da sap olsak da biz bize yetiyorduk, donen geyik, makara eğlence hep sosyal yonumuzu bir şekilde ayakta tutuyordu.

Şimdi hayallerim var, arkadaşım yok, param yok, kilo aldım, cirkinim genetik desen şans yok, oyun geliştirmeye calışıyorum bir yandan, sevmediğim bir bolumu okuyorum bir yandan, veri bilimiyle uğraşıyorum bir yandan.

Sanki sorun bende değil de etrafımdakilerde gibi hissediyorum, herkes lakayit, kimse o eski geek ve nerd tayfadan değil gibi etrafımda. Okudugum bolum sayısal değil okula cok şaşırmıyorum, eşit ağırlıkta bir bolum ama bu kadar da fark olacağını bilmiyordum şahsen. Sanırım ceng falan tuttursaydım iyi bir yerde cevrem de cok iyi olurdu. Mesela bakıyorum disket kutusu diye bir ekip var YT'de cok iyi muhabbetleri donuyor, burada bakıyoruz Recep abi ile Ali abi var, hep boyle insanların birbirleriyle dostu var, ilişkileri var. Ben insanları hep kasıntı ve benim duşunceme yakın hissetmediğim icin uzak tuttum kendimden. Şimdi de tamamen yalnız kaldım. Eski arkadaşlarımı cok ozluyorum ama hepsi yeni birer cevre kurdular gittikleri farklı illerde.

Ben okudugum kampus ve ortamdan tiksiniyorum zaten, sevmiyorum orayı. TR'de hatrısayılır yerlerden biri olmasına rağmen, keko ve duşuk zekalı mahluklarla dolu bir mekan. Ben de calışmayarak zamanında mecburen oraya gitsem de bu durum boyle. Hep USA'deki silikon vadisindeki gibi bir geek ve nerd arkadaş grubu hayali kurardım. Zaman zaman partiliyeceğimiz, zaman zaman crunch edip proje geliştireceğimiz. Ama o kadar yalnızım ki, bir turlu solo işler yaparken gucu kendimde bulamıyorum. Tonla yazılım yazıyorum, oyun geliştirmeye calışıyorum ama solo gucum kalmadı.

Dışarı cıkıp bir bira, Fanta, gazoz, ayran her ne derseniz deyin icecek bir arkadaşım bile yok. Kotu bir insan değilim, kavgacı değilim, iyi aile cocuğu derler ya hep oyle yetiştik. Beyaz yakalı Turk imajına uygun şekilde, ancak hep yalnız kaldık. Ağzında nargile, sigara, yuksek paca pantolon giyip, ailesinin otoparklara mafya gibi coktuğu zengin olan zırtolarda cevresinde 50-60 kişiyle insanlara hava atıyor. Dayanamıyorum, sosyal bir fobim olmamasına rağmen eskiden, uniden sonra bir anda o cevreden oyle bir tiksindim ki anlatamam. Kibir mi bilmiyorum, insanları aşağılamak veya yermek de değil benim amacım. Sadece umarım beni anlayabilirsiniz.

İyi akşamlar, sevgili sosyal. Seviliyorsunuz.