Babam Nutella'mı yemiş. Sanayiden cıktım ustam akşama kadar zaten canım cıktı bir de gelmiş bana 50 lira olan gunluğumden sadece 20 lirasını vermiş. Ustaya sordum usta ben 50 alıyordum bu ne diye, usta da olum git şuradan bugun bir şey yapmadın bir de utanmadan para mı istiyosun benden dedi. Kazıklanmanın verdiği buruklukla eve giderken markete girdim ve gozum Nutella'ya carptı fiyatı 13 liraydı cuzdanıma baktım tutuyordu ve bir kavanoz alıp eve gittim (bir de iki paket patosun rulo cipsleri var efsane, onlardan aldım 3 lira mı ne tanesi) kavanozu dolaba koymadım cunku orada donuyor ve iğrenc bir kıvamı oluyordu oturma odasına sobanın biraz kenarına bıraktım kıvamı iyice yumuşasın ekmeğe kolay surulsun istedim. Sabah annem uyandırdı "oğlum kalk sanayiye gidecen daha kahvaltın hazır hadi acele et" dedi (aslinda Nutella'mi ekmegime surup o kokuyla uyanmayi bekliyordum ama olmadi) masaya oturdum ama bir eksiklik vardi eve Nutella'm masada değildi odaya girdim ama Nutella'm odada da yoktu. Nerdeydi bu derken mutfak tezgahında cikolataya bulanmış bir catal gordum eve kaşık değil catal… babam bana bakti o "Cukulatayı arıyorsan yedim ben onu cuk dadliydi hemen bitti" demesiyle şok olmustum ne yapacagimi şaşırmıştım. O gun sadece Nutella'dan bir kaşık alsam bile benim icin yeterliydi ama maalesef olmadı. O gun bugundur hic Nutella nasıl bir şey merak etmedim tadını bile hala bilmem, cocuğum arada bir ister gider alirim (50 lirayı geciyordu en son fiyatı herhalde) neyse benden size bir abi/kardeş tavsiyesi bir cocuğun hevesini kursağında bırakmayın, cocuk cok ses cıkaramaz icinde kalır buyuyunce bunu dışa vuramaz hale bile gelebilir bunları sırf akıllanın diye yazmıyorum bir kavanoz dolusu şekeri bitirmeyin diye yazıyorum.