Amerika ve Rusya arasında soğuk savaş tehtidi vardı. Amerika Rusya'nın hava sahasına girebilmek icin U2 ve B2 gibi ucaklar tasarlamışlardı. Bu ucaklar cok yuksekten uctuğu icin Sovyet radarlarına yakalanmıyordu. Lockheed Martin firmasından bir grup muhendis Mach 2 hızının uzerine cıkabilen ve yuksek irtifalarda ucabilen ucak icin bazı calışmalar yaptılar. Hem Lockheed Martin hem de Amerika karşı cıktı. Gerekli desteği alamayan proje rafa kaldırıldı. Bir gun Incirlik Hava Ussu'nden kalkan bir U2 tipi ucak SA2 fuzesi tarafından vuruldu. Artık Amerika hava ustunluğunu kaybetmişti. Amerika bu konuda cok panikledi ve cılgın projelere yoneldi. O bir grup muhendisin ucak fikri birden değerlenmişti. 1960 yılında SR-71 programı başladı. Bolge 51'de uzaylılarla beraber(!) geliştirilmeye başlandı. Bircok teknik zorluğa rağmen A-11 prototipi ardından A-12 prototipi geliştirildi. 1963 yılında ucak kamuoyuna duyuruldu. Ucağın adı SR-71 değil RS-71'di. Başkan Johnson dil surcmesi yaşadı ve RS-71 yerine SR-71 dedi. Bunu diyen adam onemli olduğu icin ismi gizliden SR-71'e cevrildi. Bu ucak ilk donemlerinde Sovyetler bu ucağa karşı hicbir şey yapamadı. Bu ucak 3500 kilometre hıza ve 80 bin feet irtifaya tırmanabiliyordu. Ucağın dış kısmı kompozit malzemeden motoru ve bazı aksamları titanyumdan imal edilmişti. Amerika'nın bu ucağı uretebilecek titanyum rezervi yoktu. Bunu da yine Sovyetlerden sağladı. Bazı paravan şirketler kurarak gerekli titanyumu sağladı. Ucak maksimum hızdayken govde ısısı 260 dereceye ulaşıyordu. Ucak saatte 3500 kilometre hıza ulaşabiliyor ve 80 bin feet irtifaya tırmanabiliyordu. İlk başlarda Ruslar bu ucağa karşı hicbir şey yapamadı. Ucağın motorları cok ozeldi. Duşuk hızlarda normal bir Turbojet gibi calışırken yuksek hızlarda Ramjet şeklinde calışıyordu. Motor hakkında detaylı bilgiye bu konudan erişebilirsiniz. Ucağın govdesi tasarlanırken biraz boşluklu şekilde tasarlanmıştır. Bu sayede ucağın genleşme nedeniyle oluşan sorunları cozulmuştur. Ucağın bircok problemi etrafından donerek cozulmuştur. Ucağın yapısından kaynaklanan yakıt kacırma problemi vardı. Ucağı yerde yakıt tankları dolu şekilde bırakırsanız yakıt sızdırdığını gorebilirsiniz. Bunun icin ozel bir yakıt geliştirildi. Bu yakıt oda sıcaklığında dizel ile ayni etkiye sahipti. Yakıta yanan bir kibrit atsanız tutuşmayacaktır. Ucak belli sebeplerden yerde doldurulup kalkamıyordu. Ucak pistin başına geldiğinde sadece kalkışa ve yeterli bir yuksekliğe tırmanacak kadar yakıt dolduruluyordu. Havada tanker ucak karşılıyordu ve yakıt havada dolduruluyordu. Bunun gibi bircok sorun bu tarz ara cozumlerle cozuldu. Uzun yıllar Rusya bu ucağa karşı hicbir şey yapamadı. Ruslar SR-71'i yenmek icin MiG-25'i geliştirdiler. NATO tarafı bu ucak hakkında hicbir şey bilmiyordu. 1974 yılında bir MiG-25 SR-71'i karşıladı. SR-71 tam vurulacakken manevra yaparak kacmayı başardı. O gunden sonra hicbir SR-71 Rus hava sahasına girmedi. Ucağın nukleer başlık ve silah taşıyabilen versiyonları uretildi ancak kullanılmadı. Ucak soğuk savaşın sonlarına doğru hizmetten cekildi. Soğuk savaş bitiyordu ve ucağın masrafları cok yuksekti. Birkacını NASA astronot eğitimleri icin kullandı. Şu anda coğu muzelerde sergilense de cok nadir gosteri ucuşlarınada cıkmıştır.