Gerektiği kadar sevilmeli sevgili ve gerektiği kadar verilmeli değer..
Aşk bilmecesinin en kısa sozcuğudur "acı"..
Ya cekersin uzun uzadıya sancısını...
Ya da acı vererek sevgiliye,cıkartırsın acısını..
Kıyamadım...!
Sozcukler dizildi boğazıma bir bir..
Soylemek istedim,soyleyemedim.
Kıyamadım kıymetlim...!
Yutkundum...
Yutamadım...
Nefesimi zorlayan yerde,tam orda işte,kala kaldı sana dair soyleyeceğim tum sozler..
"Ya haykırmalıyım tum gucumle kulağına,ya boğulmalıyım sessizce.."
Artık saat ayrılığı vururken..
Bu kadar mı hızlı kovalardı akrebi yelkovan..
Bu kadar mı sona hızlı yaklaşacaktık..
Bir "elveda" sozcuğu can cekişiyor dilimde...
Bir cıksa ağzımdan,kendime gelecek tum yaşamım.
"Sen" den ibaretti her şey..
"Sen" den sonrası bir adım sessizlik..
"Sen" den oncesi koca bir cığlık..
Kıymetlim...!
Hoşcakal" ımı bırakıyorum yureğine usulca..
Kıymetini bil..!
alıntı