Kacıncı yanılışım bu !
Bir tekneye atlayıp da denizin , o en erişilmezin ortasında kacıncı yalnız bırakılışım !
Gucum yok
Taakatim yok alıp da elime kurekleri cekecek
Cekip de kurekleri geri donecek !

Boyle bicare , boyle yalnız , boyle ıssız .....
Kaldım daha once de evet ve ama bu hani tamda tamam derken bir kere daha işte !
Heveslerim , umutlarım , tum mutluluklarım alındı yine ellerimden
Calan kim !
Kapıp kacan kim
Koşsanıza peşinden , yakalasanıza !

Kaybettim ruhumu , hukumsuzdur yazdım yureğime kalın puntolarla , gorudunuz mu..

Duşununce şimdi nasıl da zor geliyor , hayat boyu sureceğini bildiğim o mahkeme kapısından girmek iceri
Hakkımı aramaya kalkmak hic bitmeyecek bir kitabın on sozu olarak kalmak olacak , biliyorum !
Onsoz okunacak , sırası gececek ama kitap hic bitmeyecek !

Biliyorum
Yaşadım cunku !
O giriş paragrafındaki en afilli cumle oldum daha oncede
Anlayarak okumak , okuduğunu anlamak oğretildi bana , girdiğim butun turkce derslerinde

Ahhh cocukluğum
Ahhh kanayan dizlerim
Fasulyedenmiş verdiğin acı , yureğim kanıyor artık ,
Bilir misiniz acısını

Hepiniz mi kacırdınız dersleri soyleyin !
Hep birlikte mi kactınız okuldan anlatın !
Nerdeydi aklım

Kocaman bir sınıfın icinde , kahverengi bir sıranın ustunde , dev gibi bir yalnızlıkla oturuyorken kimdi gozlerimi kapatan , gormeyeyim diye daha en başından en sonunu !
Toplayıp da gucumu atabilseydim ustumdeki o karabasanı , gorebilirdim şimdiki bu eşsiz yalnızlık senfonisinin ilk parcalarının yapa boza nasıl bitirmeye başlandığını taa o zamanlar
Uzun cumlelerden sıkıldım !
İcerimdeki sızıyı kalabalık kelimeler eylemleriyle coğaltmaktan yoruldum !

İcinden cıkamadığım bu kuyudan , cıkmak icin guc aldığım her elin terkinden usandım !

Demiş ya kim dediyse işte ;
-Herkes Hakettiğini Yaşar-
Ağzımın payını aldım
Hakkımı da
Mavi utopyalarım ic ceplerimde ....

Ben cekiliyorum..
Hayat..
Ziyade olsun sana !
​