Yureğine Adı'mı Astım...


Cağır beni, cağırda buyusun icimde biriktirdiğim butun yalnızlıklarım!

Adım adım buyur yalnızlık, yurudukce devasallaşır kimsesizlik!

Dur!Ne olur Sende gitme!
Yalnızlığın uzerime yuklediği bu sessizlik artık beni boğuyor.

Buradayım baksana karanlığın tam ortasında.

N'olur artık gitme. Sana cok ihtiyacım var.

Kurtulmak istiyorum ama koşamıyorum.Caresizlik oyle bir bulaşmışki bu sokaklara takılıp duşuyorum.

Off.. bu kadar mı zor sen, bu kadar mı zor sensizlik!! Canım o kadar cok acıyor ki.. Artık bağırmak istiyorum sesimin yettiğince.
Bağıra bağıra ağlamak ve haykırmak istiyorum "Anla artık anla!! seni seviyorum" diye.

Ama olmuyor işte. Ve yine o şarkı başlıyor bir uğultu misali;

"gitme nolur gitme itirazlar elimde değil
yalnızım yalnızız yalnızlıklar elimde değil
duşerken son birkez yalana benimsin benim
yalansan yalanı severim elimde değil.."


Biliyormusun.....

"Seyirci kaldıysam bu yurek yangınlarına..Her yıla bir nefes tutar oldum..
Arta kalan kullerden..Kurşuni sevdalara bir adım var..

Lakin..

Yureğime adım gecmiyor..

Omur defterimden huzun yapraklarını yırttım..

Ama..

..Yureğine adı'mı astım.."
​