Affetmek Bir Secimdir...


Nefreti aşmanın tek yolu var: Affetmek.
Başkalarını affettiğimizde biz ozgurleşiriz.


Nefret yaşamdan zevk almamızı, insanların guzel yanlarını gormemizi engeller.
Hic kimse saf iyi ya da saf kotu değildir.


Salt kotulukleri gormek bir sure sonra şuphe, depresyon ve umutsuzluk denizinde boğar insanı. Nefret dolu bir yaşam, mutsuz bir yaşamdır.


Affetmek insanı derinleştirir.
Affetmek icin, insanın ruhsal ve zihinsel olarak kendisini hazır hissetmesi gerekir.


Cunku affetmek bir secimdir.
Kimsenin zorlamasıyla affetmek mumkun değildir.
Affetmek bir surectir. Birdenbire affedişler bile bir surecin urunudur.
Affetmeyi sectiğinizde kimse size borclanmayacaktır. Yani koşullu affetme yoktur.


Diğer insanın da sizi affetmesini, değişmesini veya sizin istediğiniz gibi olmasını beklemeyin.


Affetmek bir secimdir.


Amacı sizin rahatlamanızdır, sizin ozgurleşmenizdir.
Nefret duyduğunuz kişinin yaşıyor ya da olmuş olması sizin affetme surecinde duyduğunuz acıların yoğunluğunda bir farklılık yaratmayacaktır.


O acılar sizin acılarınız.
Affetmek kolay değildir.


Fakat ozgurleşmek icin gereklidir.
Coğu insan affetmenin nefret ettiği kişiyi sucsuz ya da haklı bulduğu anlamına geleceğini sanır. Oysa affetmek, gecmişteki anıların boyunduruğundan kurtulmak, yaşamımızı kontrolu altında tutmasına son vermek demektir.








Affetmek, o kişiyi sevmek değil.
Affetmek, o kişiyle konuşmak zorunda olmak değil.
Affetmek, o kişiyle ilişkiyi surdurmek değil.
Affetmek, o kişinin beklentileri doğrultusunda davranmak değil.
Affetmek, o kişiyi kucaklamak değil.
Affetmek, o kişiyi sucsuz bulmak değil.
Affetmek, o kişiyi hakli bulmak değil.
Affetmek, o kişinin verdiği zararları telafi etmek icin caba gostermemek değil.


Affetmek kırgınlığın, kızgınlığın, nefretin hapishanesinden ozgurluğe cıkmaktır.
Affetmek artık acıyı hissetmemektir. Yapılanları zihinsel olarak unutmak zaten mumkun değildir.
"Duygusal unutma" affetmenin diğer adıdır.



alıntıdır​