Sessizliktim....
Sessizim bu gece.. Hic olmadığım kadar.. Soylenicek o kadar kelime, o kadar cumle olmasına rağmen, ben SUSTUM! Sessizlik icnde kaldım hep.. Sana soylemek istediğim kelimeleri kalbime gomdum.. Belki birgun, hani olurya belki bigun kalbime ağır gelir kelimeler, icimden atmak isterim ya.. İşte ozaman -soylerim- diye !
Kimse yardım etmedi bana.. Sessizlik icinden cıkamadım birturlu.. Hep sessiz kaldım ben.. Aşka, sevgiye, dostluğa, KALBİNE !! Konuşamadım.. Dilim varmadı soylemeye... SUSTUM!
Kimi zaman ağladım! Bekledim.. İcimi doktum kağıda, kaleme.. Beni tek anlayan onlardı cunku. Ne dostum ne arkadaşım.. Hicbişey kalmadı!
Sen.. Sen ise yoktun zaten..!
Yalnızlıktım işte bu yuzden... Sessizliktim...
Konuşsam... susturursun diye korkuyorum..
Ağlasam... arkamdan gulersin diye susuyorum..
Sussam... işte ozaman hicbirşey yapmıyorsun diye bende SUSUYORUM..!
Belki kotu yapıyorum.. İnan hicbirşey bilmiyorum.. Beynim ! KaLbim ! AkLım ! Hepsi sende... Hepsi sendeyken hicbirşey duşunemiyorum... Ruhumda SADECE SEN...
Ayrılık vakti yaklaşır..uzaktan.. Gorurum! Hic sesimi cıkarmam.. Cıkaramam..
Sessizim bu yuzden işte.. Konuşamam !!!


Alıntı...​