“Gel”, desen gelirdim
Gittiğin uzakta bendim
Dağ gibi bir ihanetten duştum
Bu kendime son gelişim
Olumbaz opuşler kusuyorum ceplerime
Kendimi sucustu yakalıyorum
Ve kentsizliğimin isimsizliğini
Araz’a uyak duşuyorum
Gozlerime senden duşler suruyorum
Islak bileklerim kan bayramına yatıyor
Bana en buyuk tehdit yine ben oluyorum
Sonra bir durağa yaslanıyorum
Sonra bir kente
Ve sen gidiyorsun
Ben kanıyorum
Diyorlar ki “kendini dinleme hicbir şey soylemiyorsun”
Oysa “gel” desen gelirdim, biliyorsun
Yorgun Halic’e biraz inat
Biraz ihanet bırakıyorum
Ellerinden bir tedirginliği bir tehdidi avucluyorum
Aklıma duşuyorsun
Duşuyorum
Duşunce
Uşuyorum
Azgın huzunlerle korluğume gocuyorum
Ayrılığın saati kac geciyor bilmiyorum
Yalanlarımla bir hiclikteyim
Beni icinden kac!
Bu kentte her yağmur kendini ağlar
Aklıma duşsen yalnızlık oluyorum
Ağzımdaki uykudan opmuyorsun nicedir
Nerde, kimi uşuyorsun?
Artık kendini yakan bir ateşim
Kendimize birbirimizden duşler yapamıyoruz
Şimdi boş duraklarda yaslanıyorum
Boş kentlere
Oysa “gel” desen gelecektim
Gun duşlerime donuşlerimde
Bakışın iciyor beni gozlerimden
Govdemi duşuruyorum guz yavrusu duraklara
Uzaklığına uzanıyorum
Sevdiğin sonbahar geciyor ustumden
Ama artık hicbir goğu icmiyorsun dudaklarımdan
Yıkılıyorum şarkılara
“Kimseler biliyor”
Yalnızlık dostumdu
Şimdi korkum oluyor
Oysa “gel” desen gelecektim
Artık her şey kımıltısız bir geceye donuşuyor
Guz artığı saclarımda oynaşan sensizlik
Goz karana yenik duşuyor en korkak yanlarımdan
Kendimi yitirdikce sana gidiyorum
Gobek cukurumda sobelere karanlık uyutuyorum
Duş satıcısı, ispiyoncu bir ihtiyarın insafına kalıyorum
Uysal yalnızlıklar satın alıyorum
Guluşumle odeyerek
Ve icimde yalancı bir katil taşıyorum
Yeni utanclar biriktiriyorum eski gunahlarıma
Cuzamlı ruhlar cehennemine gidiyorum ben
Kirli sozlerimi temize cekme
Oysa “gel“ desen gelecektim
Gozlerim ihanete ihbar taşıyor
Kuşkulu bir cinayete fısıldıyor kaşlarına
Sozu namluna surmelisin şimdi
En yaralı yanımdan vurmalısın beni
Cunku ucmak duşmeyi goze almaktır
Avlunda bıraktığım az kullanılmış intiharları deniyorum
Ne vakit nikotinli ellerinden yola cıksam
Susuşuna kan dokuyor gozlerim
Sen gozune ciğ kactı sanıyorsun
Oysa bilmelisin Araz’ım
Kimsenin ici gorunmez
Ve hic bulamadıklarını
Asla yitiremezsin
Bak şimdi aramızda sessiz kalıyor
Soylenecek butun sozler
Her sabah akşam oluyorsun
Alnından ellerine damlıyorsun
Yuzundeki yağmurla iniyorsun kente
İcine dert oluyorsun kentin
Dışına yağmur
Yureğinde dağılıyor kristal şehirler
Duvarların kan oksuruyor
Ve sen
Başkalarının gozlerini
Yuzumde aramamayı oğreniyorsun
Beni bir durağa yaslıyorsun
Beni bir kente
Gidiyorsun
Oysa “gel” desen gelecektim
Susmak en inatcısı olmaktır yalnızlığın
En susmakta neydi oyle
Sen en dinlerken
Biliyorum Araz’ım
İnsan kendini bulmamalı, hep aramalı
Gittiğin yerden başlıyorum oyleyse
Gece cinnetlerimi de alıp yanıma
Denize bakmayı bilmeyenler
Bir gun mutlaka boğulur
İşte bundandır gozlerinden kacışlarım
Siz hic yar sacının bir telinden kendinize gurbet yaptınız mı?
Ben şimdi gurbetim
İcimde taşıyorum
Heba olsa da senlerce yılım
Oysa “gel” desen gelecektim
Omrumden duşurduğum sol anahtarlarına takılıyorum hep
Ve hayat yuklu kamyonlar geciyor ustumden
Şairler oludur derler (inanmıyorum)!
En karanlık ceketimi giyiyordum
Işığa kordum cunku
Şimdi ise guneşe ilerliyorum
Dirilmek icin
Kimliği paslanıyor eski bir anarşistin
Gecenin kor gozunden utanıyorum
Hadi bana en militan kelimelerle saldır
Batır icime cumlelerini
Beyhude bir dehşet bırak bana
Hak ediyorum
Gizlilikten olmek uzere olan bir akrep sızıyor icime
Can kaybından oluyorum
Cenazemde namaz kılacağım
Zan altındayım
Yalanıma inanıyorum
Yorgun soylentiler kanıyor solgun yaralarımdan
Kırılır mı bilmem huznumde taşıdığım kin
Kinim kendime
Susuşum sana
Kusuşum tum dunyaya
Ustu kalsın ihanetimin
“Gel” desen gelecektim