'Herkes konusduklarını yazar, bense susduklarımı'
Herkesin konuşduğu dunyada ben sustum.
Ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
Kendimle konuşuyorum şimdi yalnız...
Yalnız yureğimle dokunuyorum sesime kimse duymuyor...
Sustum!
Tum acılarımı haykıracakdım ki sustum ...
Ne kadar susulacaksa o kadar sustum
Bir cığlık kanıyor demedim, en derininde yureğimin
İcimdeki volkanları boğarak sustum!
Acmadım kimselere yureğimi
Hanceri sadece kendime sapladım
Sapladım ve sustum...
Huznu yuzumde acıları gozlerimde topladım ve sustum!
Ne zaman dudaklarından opmeye kalksam hayatı
Saclarını koklasam ruzgarların
İcimde incecik bir sevgi urperiyor
Sarı huzunler dukuluyor gonul bahceme
Gelmiyor beklediğim bahar, yaralar merhem tutmuyor
Gozyaşı olup dokuluyorum kaldırımlara
Kimse silmiyor, yağmur dinmiyor, sevdiğim bilmiyor
Ey beşiğini sallayıp boğduğum hayat
Ey kucağımda buyutup oldurduğum sevgi
Yaralar merhem tutmuyor
Geceler avutmuyor
Ben susdum acılarım konuşuyor yalnız
Yaralı gonlumun sızıları konuşuyor
Sustum!
Sustu benimle sarı sabır
Sustu hasret sustu zaman
Yalnız gozlerimle dokunuyorum hayata
Kimse duymuyor...