kimi zaman cocuk
kimi zaman kadın oldum karşında
gel dedim
gelemezdin
gozyaşlarının aktığı nehirlerde ben de yuzdum
bilirim bu yuzden korkularını
ama nereye kadar..?
susmak kabullenmek oldu akşamlarda
konuşsam anlatacaktım
konuşsam anlamayacaktın
beni yorma
sabır cicekleri solmak uzere
beklemenin de bir zamanı
zaman dolarsa oyun biter
seyirciler oturmaz karanlık ve boş koltuklarda
yonetmen sahneyi terk eder
oyuncular dağılır
perde iner
acıların gectiği sokaktan ben de gectim
bilirim bu yuzden huznunu
ama nereye kadar..?
haydi
bir iyilik yap şimdi kendine
perdeyi ac
hayatını oyna
kısa bir zaman ben de gecerim belki konuşmalarında
ellerim guneşe doyamadığından gururlu
sozcuklerini uzat bana
kapım belki acık
telefonum belki calar
zamanlı zamansız duşundurme beni
ya gel adam gibi konuş benimle
ya da git yalnızlığımı kazanayım
sevginin somurulduğu duvarlarda ben de hapsoldum
bilirim bu yuzden kacışlarını.
Soyle !
nereye kadar..?