**....SuSTuM... CuNKu KaLBiM AcIYoR....**
Sustum!
Ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
kendimle konuşuyorum şimdi yalnız...
yalnız yureğimle dokunuyorum sesime
kimse duymuyor
sustum!
sustu dudağımdaki şarkı, gozlerimdeki şiir
yaraları yalayan ruzgar
sokaklarında kahrolduğum şehir
gozlerim konuşuyor yalnız
sustum!
bin ah surup dudaklarıma
ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
sustu benimle deniz,
sustu deli dalgalar, sustu martılar...
umutlarımı sarıp ruzgarlara
uzaklara savuruyorum her gece
yıldız yapıp serpiyorum gokyuzune
Sustum!
tuz basıp yaralarıma!
sustum
icinde volkanlar taşıyan bir derviş gibi
yaslanıp yalnızlığın duvarına
gul dokup kalabalıklara
kimsesiz geziyorum gonul ulkemi her gece
kimse bilmiyor..
kimse gormuyor
sustum!
sustu benimle gok, sustu dağ, sustu toprak
acılar konuşuyor şimdi yalnız
yaralı gonlumun sızıları konuşuyor
tutup olduruyorum icimdeki sevdaları bir bir
atıyorum ucurumlardan
kimse hissetmiyor...
sustum!
saclarını kokluyorum ruzgarların
dudaklarından opuyorum hayatı
icimde incecik bir sevgi urperiyor
sarı huzunler dokuluyor gonul bahceme
gelmiyor beklediğim bahar
yaralar merhem tutmuyor
gozyaşı olup dokuluyorum kaldırımlara
mendil silmiyor
yağmur dinmiyor
sevdiğim bilmiyor..
sustum!
sustu benimle sarı sabır, sustu hasret, sustu zaman
sustum
yalnız gozlerimle dokunuyorum hayata
kimse anlamıyor...
sustum!
ey beşiğini sallayıp boğduğum hayat
kucağımda buyutup oldurduğum sevgi
yaralar merhem tutmuyor
geceler avutmuyor
ben sustum
acılarım konuşuyor yalnız...
ben sustum!
susmuyor yureğimi kavuran kasırga
pencereme vuran yağmur damlaları
susmuyor her gece dışarda inleyen ruzgar
gelmiyor bahar
kuşlar sevinmiyor
yıldızlar kus
ay uzgun
guneş doğmuyor
acılar dinmiyor
icimde binlerce şiir kanıyor her gece
kimse bilmiyor
sustum!
sustu benimle sarı sabır, sustu hasret,
sustu hayat
sustu zaman
acılar konuşuyor yalnız
acılarım konuşuyor
kimse duymuyor...
duymuyor...
duymuyor...
duymu...
duy...
