Yorgunum...
Yaşamaktan değil ama yaşatmaktan...
Didinmekten,gozumde canlanmasa bile yaptıklarım...
Zayıflığımın tepesinde şovalye rengine burunmekten...
Nerede olduğumu bilsem bile...
Yoruldum...
Yorgunum...
Yaptıklarımdan değil yapamadıklarımdan...
Yaşamadıklarımdan, yaşatamadıklarımdan...
Yıprandım, kırıldım, eğildim...
Kestirip atamadıklarımdan ve attıklarımı toplayamamaktan...
Yoruldum...
Yorgunum...
Hissetiklerinden değil hissetmediklerinden...
Kafesleri kırmak zorunda olduğumdan,,,
İstemesem de gerildim, kızdım...
Sıkıldım sevgimi kanıtlamaktan...
Yoruldum...
Yorgunum...
Anlatmaktan seni, onu, diğerini...
Anlatamadım, dinletemedim...
Kimim ? Neyim ben ?
Beklemekten sıkıldım...
Ne zaman sıra bana gelecek dinleneceğim diye...
Yoruldum...
Yorgunum...
Yurumekten karıncanın ağırlığıyla...
Mutsuzum...
Gosteremediğim icin gectiğimiz yerleri...
Ben her adımını yaşasam bile yolculuğun...
Farkında olamamandan...
Yoruldum...
Yorgunum sevmekten...
Sığmadığı icin tek bir yureğe...
Tutulamadığı icin bir cift elle...
İki kişilik yoruldum...
Yine de bıkmadım!
Seni sevmekten....