“Ey milletim
Ben Mustafa Kemal ’im…
Cağın gerisinde kaldıysa duşuncelerim,
HÂl en hakiki murşit, değilse ilim,
Kurusun damağım, dilim.
Ozur dilerim…
Unutun tum dediklerimi,
Yıkın diktiğiniz heykellerimi…
Ozgurluk hÂlÂ
En yuce değer
Değilse eğer…
Prangalı kalsın diyorsanız koleler…
Unutun tum dediklerimi.
Yıkın, diktiğiniz heykellerimi…
Yoksa cağdaş medeniyetin bir anlamı,
Ortacağ ’a taşımak istiyorsanız zamanı,
Baş tacı edebiliyorsanız
Sanatın icine tukuren adamı…
Unutun tum dediklerimi.
Yıkın, diktiğiniz heykellerimi…
Yetmediyse acısı, şiddetin, savaşın.
Anlamı kalmadıysa
Yurtta sulh, dunyada barışın.
Eğer varsa odulu, silahlanmayla yarışın.
Unutun tum dediklerimi.
Yıkın diktiğiniz heykellerimi…
Ozlediyseniz fesi, peceyi.
Aydınlığa yeğliyorsanız, kara geceyi.
HÂl medet umuyorsanız
Şıhtan, şeyhten, dervişten.
Şifa buluyorsanız,
Muskadan, ufurukcuden…
Unutun tum dediklerimi.
Yıkın diktiğiniz heykellerimi…
Eşit olmasın diyorsanız, kadınla erkek…
Kara carşafa girsin diyorsanız,
Yobazın gazabından urkerek…
Diyorsanız ki, okumasın
Kadınımız, kızımız;
Budur bizim alınyazımız…
Unutun tum dediklerimi.
Yıkın diktiğiniz heykellerimi…
Fazla geldiyse size, hurriyet, cumhuriyet…
Ozlemini cekiyorsanız,
Saltanatın, sultanın…
HÂl onemini anlamadıysanız,
Millet olmanın…
Kul olun, ummet kalın,
Fetvasını bekleyin şeyhulislamın…
Unutun tum dediklerimi.
Rahat bırakın beni...