Sonmuştu gozlerinin feri
Ofkeliydi ve bir o kadar umutsuz
Coktan mahvetmişti insanlar onu
Yine de tutmuştum elinden
Gerceğim ol demiştim
Yalan oldu...
Kırgınlığı yuzunu kuşatmıştı
Buram buram nefret kokardı teni
Şarkılar onu ağlatırdı
Yuzu yağmura hazır bir buluttu
Kimseler anlamıyordu derdini
Baharım ol demiştim
Hazan oldu...
Parca parcaydı yureği
Umutları cok uzağındaydı yaşamın
Ve aramaktaydı ozunu
Kayıptı kendisi başka insan olmuştu
Bir guneş arıyordu icinde karanlığın...
Ateşim ol demiştim
Duman oldu...
Gitti... hicbir şey demedim.
Onun gulen yuzu olum oncesi iyilikti
Kactı... bir saniye bile tutmadım.
Bir ayrılıktan onlarca soru doğurdu
Ne ben sordum ne o cevapladı
Ekmeğim nefesim aşım ol demiştim
Ziyan oldu...
[Şair:Okan Savcı..]