"Yalnızlık, her kimliğe doğuştan yazılı tek uğraşıdır insanın bir yaşama sırasında. Tek sermayesi, sahip olduğu tek şeydir kıymetini bilmelidir."

Burada kimisi uclu yapar kimisi uclu sarar
Hayat hem kaba hem estetiktir guzel bir kadının kufru kadar!
Akbabalar kendilerine yeni bi duşkun arar
Neyse ki binlerce muşkul adam var kendini guclu sanan
Bazı sokaklar tenhadır diğerlerine nazaran
Huzuru telaş dolu bu şehrin bi yerlerine yazamam
Ki her kelime kazanan icin kaybeden bu hastaları
Bu gri havayı doldururken ciğerlerine azalan
Golgeler cabuk soner sahtelik ve cılızlıktan
Binalar var seni sokmazlar eger kılıksızsan
Sema bir kadın gozleri sırılsıklam
Yalanlar karmaşık ve susludur gerceklerse cırılcıplak
Fakat guneş batınca yapar altın vuruşunu
İzlersin bir kadının karanfilde duruşunu
Hemde şaraba harcamışken cepteki her kuruşunu
Neyse bir Kazım Koyuncu şarkısında buluşuruz!

Her gun bu yokuşları yendim
Bu benim kendimle derdim (inan)
Bu şehrin bi sucu yok!
Bu şehrin bi sucu yok!

Yinede en gercek halimle geldim
Bu şehir dolu zalim ve mermi (dayan)
Bu şehrin bi sucu yok!
Bu şehrin bi sucu yok!

- Şiirbaz / Şehir ve Yalnızlık
Metropol şehirlerde kalabalık coğaldıkca, yalnızlık artar.