Sakin kafayla dinlenilmesi gereken bir parca, arabanın radyosunda denk gelmiştim. Diğer parcalar gibi unutulup gitmedi, nasıl olduysa karşıma cıktı 1 gun icerisinde.


Ben yoruldum hayat gelme ustume
Diz coktum dunyanın namert yuzune
Gozumden gonlumden duşen duşene
Bu oksuz başıma goz dağı verme

Ben yanıldım hayat vurma yuzume
Yol verdim sevdanın en delisine
Bu yuzden omrumden giden gidene
Şu yalnız başımı eğdirme benim

Ben pişmanım hayat sorguya cekme
Dilersen infaz et kar etmez dilime
Sozlerim ağırdır dokunur kalbe
Şu suskun ağzımı actırma benim