Baksana , bak şurada bir kuş var.

Guneş vurduğunda kanatları parlar.

Diye bağırdı bana kız cocuğu.

Gozlerinden belliydi ama yorgunluğu.

Sarıldım, kucakladım ve optum.

Anlattıkca anlattı ben de guldum.

Sarıldı sonra bana, omzumda uyudu.

Saclarını sevdim, ruyasında ağlıyordu.

Uyandırmaya kıyamadım, gozyaşlarını temizledim.

Bilseydi, o minik ellerini ne kadar sevdim.

Safir burada kucuğum, korkma artık,

Ben olduğum surece, karanlık yok artık.

Uyandığında gulumsedi, teşekkur etmişti.

Sonra sessizce geldiği patikadan gitmişti.

Yarın yine orada olacağım, aynı yerimde,

Sana soz veriyorum, bu sefer ellerimde şekerleme...