

Artık cıkmıyorum İstiklal'e
Sabah Fatma Hanım uyandırıyor
Helva, ekmek, cay bana onlar bakıyor
Odanın hali perişan, ben perişan, kimse yok işime karışan
Ara sıra balkona cıkıyorum
Fesleğenler kuruduğunda ocaktı
Ben baharı bekliyorum
Ne olduğunu bilmediğim bir umudum var hala
Gozum şişelere takılıyor becerebilseydim ne ala
Bu gunlerde boyleyim ben, yas denen şiirdeyim
Bir koşede guluşun var, sırtımda kanlı bıcağın
Hic bir zaman duymayacağın, duysan da anlamayacağın
Bir cığlıkta
Sana birikiyorum..
Erhan Guleryuz