Artık cıkmıyorum İstiklal'e

Sabah Fatma Hanım uyandırıyor

Helva, ekmek, cay bana onlar bakıyor

Odanın hali perişan, ben perişan, kimse yok işime karışan

Ara sıra balkona cıkıyorum

Fesleğenler kuruduğunda ocaktı

Ben baharı bekliyorum

Ne olduğunu bilmediğim bir umudum var hala

Gozum şişelere takılıyor becerebilseydim ne ala

Bu gunlerde boyleyim ben, yas denen şiirdeyim

Bir koşede guluşun var, sırtımda kanlı bıcağın

Hic bir zaman duymayacağın, duysan da anlamayacağın

Bir cığlıkta

Sana birikiyorum..
​


Erhan Guleryuz