Bir Ruhun Son Cırpınışlarındayım Sanki
Sozcukler Boğazımda Duğumleniyor İnlemeler Kalıyor Geriye

Parcalanırcasına Koşmak İstiyor Bedenim Ciğerlerimi Yırtarcasına
Bir Ruhun Son Cırpınışlarındayım Sanki
Sozcukler Boğazımda Duğumleniyor İnlemeler Kalıyor Geriye
Parcalanırcasına Koşmak İstiyor Bedenim Ciğerlerimi Yırtarcasına
Ve Ruhen Cekilen Acının İzleri Var Bedende...
Hic bir Geminin Rotası Olmayan Rıhtım Gibi Yureğim Deniz bile Uğramaz Bazen
Yıllardır Sonuk Kaldı Fenerim İstese de Aydınlatamaz Zaten
Hep Filmlerde Gorur Olduğum Bir Mutluluk Var Şimdi
Hep İyilerin Kazandığı Bir Filmdeyim
Bu Kadar mı Kotu Yureğim
Yoksa Kaybeden Tek İyi Ben miyim?



Koşmaya Başlıyor Ayaklarım Yer Yuzu Kayıp Gidiyor Altımdan

Nefes Tukeniyor Yavaş Yavaş Ciğerler Pes Ediyor
Pes Etmiyor Fakat Zihnim Bu Sefer Kaybetme Hayatla Olan Şu Yarışı
Yetmez mi Acaba Damlayan Onca Gozyaşı?
İsimler Sayıklıyor Dilim Hic Duymadığım İsimler Yada Duymaktan Cekindiğim
Bir Kez Daha Celmesini Takıyor Hayat Ve Yere Kapanıyor Bedenim.
İnip Kalkan Goğsum Kufrediyor Ağız Dolusunca
Bumu ? Diye Soruyor Saygısızca.



Cevap …

Karanlık Geceler Başlıyor Yureğimde
Hicbir Farkı Yok Diğer Gecelerden…
“Bu Son Gece” Kelimeleri Dokuluyor Dilimden.
Yarın Gormeyeceğiz Sabahı Diyor
Ve Bir Sevinc Dalgası Yayılıyor Sanki Bedenimden
En Olmadık Yerde Bitiyor Kağıt Kırılıyor Kalem Ve Soğuyup Kuruyor Murekkep.



Sonra Soluk Bir Ten Ve Kızarmış Gozlerle Ayna Karşısında Bakıyor Kendine
Dilden Dokulen Cumlelerim Kalıyor Geriye
“Sus Lan Yeter İki Dakika Huzur Ver”​