Hayatıma girişini bir lutuf sanmışım,

Oyle inanmışımki aşkına,

Uğruna, uğruma olcek birinden vazgecmişim insafsızca,

Oyle kanmışımki sana, hep aşkını sayıklamış dudaklarım...

Sen duymamışsın icimdeki sevgi cığlıklarımı,

Ben bağırmışım...

sen yine duymamışsın....

Aşkına saygımdanmıdır bilinmez?

Yanına gelince lal oluvermişim isteksizce,

ve o yaz yeşili gozlerine baktığımda

icimi duyup cevap vermeni beklemişim...

cevap vermemişsin...

bakıp gozlerine,

bu cocuk kalbim uğruna kimleri yarıda bıraktı demek istemişim,

gururumdanmıdır, yoksa aşkımı uste cıkartmak istemeyişimdenmidir bilinmez?

Soyleyememişim...

Sana cok isyanım vardı sevdiğim,

ama soyleyememişim...

Tam soylemek istemişim,

''Sakın soyleme!'' demişsin,

Ruhum bozulmuş...

Gozlerine her baktığımda,

Ruhundaki iyimser cocuğu her gorduğumde,

ben o iki sozcuğu hep soyledim sevdiğim...

''Seni Seviyorum...''

Senin hic telaffuz etmediğin,

belkide hissetmediğin o beklediğim iki sozcuğu ben hep soyledim sevdiğim...

Ama sen neler duydun bilmiyorum....