Butun ışıkları sonmuş sevda şehrinin
Bir başka karanlık cokmuş
Caddelerinde bir cığlık kopuyor feryad var
İmdat imdat diye haykıran bir ses
Olumle burun buruna gelmiş bir adam
Birazdan kıyameti kopacak olan bir adam
O adam ki; bir deli sevda yaşamış
Yureğine bir hancer saplanmış bir adam
Bir alaca karanlık burumuş etrafı
Ve bir sis cokmuş gozlerimin onune
Anamın son sozunu hatırlıyorum
Sevdamın son anını hatırlıyorum
Ve dunyamın sedece son gununu hatırlıyorum
Gerisi boz bulanık gerisi yıkık dokuk
Bir aşk şiiri değil bu bir sevda turkusu değil
Bu sondur son yazışımdır bu bir hazin vedadır
Yolumun bittiği yerde son haykırışımdır
Biliyorum ben artık olmayacağım
Gun acmayacak benim icin
Yazıklar olsun bana eyvahlar olsun
Bu benim son şiirimdir son ahlar olsun bana
Ben sozumu tuttum
Olene dek sevdim ben sozumu tutum
Elini tutamadım ama sozumu tuttum
Ve unuttum kendimi sende unuttum​