.: sen yoksun :.
Yine gecenin soğuk yerinde, yine sevdanın en derininde.
Can cekişen bir yurek ve kapanamayacak kadar kızarmış,
uyumak istese ağır bir acıya sarılan masum bir cift goz…
Hangisi daha acı acaba?
Seni unutmaya calışmak icin tum hayallerimden,
umutlarımdan ve kendimden vazgecmek mi?
Yoksa sana kavuşmak icin,
herşeyi elimin tersiyle iterek benlikten cıkmak mı?
Eğer her gece, balkona cıkıp seni yıldızlarda arıyorsam
ve ellerimi uzatıp,
senin orda olmadığını bile bile ellerini tutmaya calışıyorsam,
soylesene, ben,
gercekten gercek ben olur muyum o zaman?
Yumsam gozumu, senin hayalin…
Kacıp gitsem bu şehirden,
peşimden ayrılmayan, guneşin son ışıkları duşene dek takip eden,
dayanılmaz golgen…
Oturup ağlasam bir ağacın altında,
yine sen, yine SEN!!!
Sen, bende bu kadar yer etmişken
ve bende beni unutturacak kadar yer kaplamışken,
nasıl olur da senden vazgecerim?
Her gozyaşında sen varken,
her gecemde hayalin ve her uykumda dayanılmaz ozlemin!!!
Yok, olmayacak boyle.
Beni kurtaracak hicbir ilac yok artık.
Tek ilacım senken, SEN YOKSUN!!!
Sen yoksan, ben yok, hayallerim yok, umutlarım yok…
Tek gercek, sevdam ve tek şahidim,
seni bir turlu unutamayan
CARESİZ YUREĞİMMMM!!!!​