Kız mı olsun, erkek mi..?Hayalleriniz gercek oldu, dunya guzeli bir cocuğunuz var. Daha hamileyken başladınız okumaya, araştırmaya, onun icin en iyisini bulmaya. Kız mı erkek mi diye soranlara sağlıklı olsun dediniz hep.

Oyle ya o ilk goz ağrınız, hep hayalini kurduğunuz ilk yavrunuzdu. Zaman gecti, ilk goz ağrınız buyudu, artık ona bir kardeş gerekliydi. Peki ya ikinci cocuğunuzun cinsiyeti, kız mı erkek mi..? İlk kez anne olacak bircok kadın şuphesiz cocuğunun cinsiyetinden ziyade ilk kez tadacağı annelik duygusuna, değişecek bir hayata, sorumluluklara, kısacası anne olmaya odaklanır. Ancak ikinci cocuk soz konusu olduğunda işler biraz değişebilir. İlk”leri coktan yaşamış anne, insanın varoluşundan gelen bir durtuyle sahip olmadığını, elinde olmayanı ister. “Bir de oğlum olsa ne olur sanki” “İkinci kız olursa tam olur” diye duşunur bircok anne.

Duşunur duşunmesine de coğu zaman dile getiremez. Kotu hisseder kendini. Ayıp, hatta bazen gunah diye duşunur. Aileler bastırır, “artık bir de kız bekliyoruz sizden” denir. Tahminler ortalıkta ucuşur. Herkesin cumlesi “hayırlısı olsun” la bitse de ikinci cocuğun cinsiyeti konusunda cok net bir beklenti oluşmuştur aile icinde. Peki ya beklenen olmazsa? Bu kez kız olsun diye hayaller kuran anne bir oğlunun daha olacağını oğrenirse? Şaşkınlık, hayal kırıklığı, buruk bir sevinc..? Tum bu duygular son derece olağanken annenin kendisini fazlasıyla kotu hissetmesine sebep olabilir. Bununla başa cıkma icinse elbette yapılabilecek bir şeyler vardır. Yapılabilecek şeylerin en başında kişinin duygularına sahip cıkması gelir. Bu aslında hayatın her surecinde izlenmesi gereken bir yoldur. Kişi, hissettiği duyguları inkÂr etmek yerine farkındalığını artırmayı ve duygularının sorumluluğunu almayı tercih ederse başa cıkmakta zorlandığı durumu onemli olcude kolaylaştırabilir. Unutamamak gerekir ki, duygular duşuncelerle beslenir. Kişi eğer duygusunu kabul ederse, değiştireceği duşunceleriyle duygularını da kontrol altına alabileceğini gorur. Bir annenin bebeğinin cinsiyetiyle ilgili kendisini yoğun bir koşullandırma icerisine sokması sağlıklı bir davranış olmayacaktır. Ancak bir beklentisinin olması, hayal kurması, dua etmesi son derece doğaldır. Kendini kotu hissetmeye, utanmaya ya da uzulmeye gerek yoktur cunku cinsiyeti ne olursa olsun minik bebeğini kucağına alan anne zaten onunla yeniden başlayacaktır yaşamaya.

[h=2]İstanbul Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]