Arkadaşlar oncelikle merhabalar, ben 15 yaşında olan bir dostunuzum. Sadece icimi dokmek istiyorum cunku artık cok sıkıldım. Biliyorum hayat zor ozellikle Turkiye'de yaşayan bir gencseniz bu cok daha zor bir gitar almak istiyorum mesela dunyanın parasını vermek zorunda oluyorsun. Bu insanı uzuyor fakat iyi yonunden bakıyorum ki şu an sağlıklıyım ve kendime guzel bir hayat yaratabilirim. Ama 9 ay once nedenini anlamadığım bir illet ile karşılaştım obsesif kompulsif bozukluk denilen bir mental hastalık. Oncelikle bildiğim kadarıyla ablamda obsesif kişilik bozukluğu var ve babam da takıntılı birisi, babannemi falan hic saymıyorum bile onlar cok takıntılı zaten. Sanırım bu hastalığın bende olma sebebi genetik ve bu cok koyuyor. Beynimde bir hiperaktivite var yani surekli calışıyor ve bu kontrolumun dışında gercekleşiyor bazen beynimin on tarafı oyle bir ağrıyor ki beynim patlayacak gibi hissediyorum. Fakat bunlar sorun değil cunku artık kurtulmak istiyorum kendimi buradan kurtarmak istiyorum zihnimin karanlığında yok olmak istemiyorum ben daha cok genc bir beyne sahibim daha onumde YKS sınavı var o sınavda iyi bir derece yapmak var. Ben gercekten zeki bir insanım ortaokulda coğu deneme sınavında okul birincisi olurdum. Şimdi ise fen lisesinde okuyorum. Kendimi bu durumdan cıkaracak guce sahibim bu hastalığın temel mantığını da biliyorum. Sorun şu ki hastalığın temel mantığını hayatım mahvolduktan sonra anladım. 8.sınıfta 99.90 olan ortalamam şu an 60. Eskiden okul birincisi oluyordum şimdi ise deneme sınavında 151 kişiden 150.oluyorum gercekten bunlar yaşandı. 9 aydır zihinsel engelli gibi hissediyorum bildiğiniz kafam boş oyun oynayamıyorum ulan! Doğduğum gunden beri yalnızlıkla sınandım. İki tane ablam var ve ikisini de neredeyse 2 yıldır adam gibi goremiyorum. Ailemle iletişimim 0 tum gun RDR2 oynuyorum oradaki dunyaya verdim kendimi. Benim en buyuk sorunum aileme bir turlu anlatamıyorum bu sorunu hastalığın en başındayken anneme anlatmıştım hep geciştirdiler babam psikologa gondermek istemiyordu başlarda ilac verirler vs. sonra gitmeye başladığım fakat tedaviye başlamadan bıraktım gitmeyi babamla hic bu konuyu bir daha konuşmadık adamın umurumda değil bu. Cunku ablam yuzunden. Ablamı akıl hastanesine yatırmışlar benim yaşlarımdayken ve ablam bizim başımıza cok buyuk bir dert oldu. Fakat benim durumum cok daha farklı. Ablam kafayı hep boş şeylere takan bir insandı gercekten akıllı bir insan değildi. Aslında ben de psikologa pek sıcak bakmıyorum ilaclar yuzunden gercekten beynime o kimyasalı vermek istemiyorum. Hayatım boyunca "OKB" denilen şeyi duymak istemiyorum artık. Adında bile hayır yok be OKB ne abi midem bulanıyor her okuduğumda.
Şu an gece 04:27 bunları yazıyorum birisi lutfen yardım etsin derdimi acıklayabileceğim kimse yok.