Uyandığımda ilk işim hepimizin yaptığı gibi Google'a bakmak oldu, onlarca yerli, yabancı sayfayı okudum, forumlarda hastaların goruşlerini okudum, uzun suren araştırmamın ardından sonuc korkunctu, onlarca, yuzlerce insan hic gecmediğini yazmıştı, konuyla ilgili sağlık sayfaları bunun kesin bir tedavisinin olmadığını, 200'den fazla nedenin cınlamaya sebep olabileceğini dolayısıyla tanı koymanın cok zor olduğunu yazıyordu, iyice strese girmiştim, 3-4 gun oldu ve o 3-4 gun sanırım hayatımın en cehennem gunleriydi, en kotu geceleri sanırım 3-4 gunde yaşadım, psikolojik olarak da berbattı, o gunler yaşadığım kafayı merak edenler icin "actığım konu".
Doktor'a gittim, korktuğum şey başıma geldi ve bir tanı koyamadı, kulaklarında bir sorun gozukmuyor bekleyeceksin, alışmaya calış dedi, kendi kendime gecenin ortasında tavana bakıp nasıl alışılırki buna? Ben nasıl yaşayacağım omur boyu bununla? "ya 2020'nin modern tıpında nasıl kesin bir tedavisi olmaz bunun" diyerek sızlanıyordum, sinirlerim o kadar bozulmuştu ki gunluk rutinlerim aksamıştı, butun gun evde forumlarda takılıyordum,
1.hafta olmak uzereydi ve ekşi sozlukte 1 yıl cınlama ile yaşayıp daha sonra atlatan Hacettepe'de doktor bir yazarla tanıştım, bana uzun uzun yazdı, tum sureci nasıl atlattığını, endişelenmemem gerektiğini anlattı, terapi gibi gelmişti,
Onun bana anlattıklarının kısa bir ozetini geceyim, "akışına bırakmak" evet bu kadar.
Eğer cınlamanızın somut bir nedeni yoksa, kulaklarınızda sorun yoksa, yuksek şiddetli sesten sonra cınlamanız olmadıysa benim gibi durup dururken nedensiz yere başladıysa en iyi tedavi akışına bırakmak,
Peki akışına nasıl bırakılır? Ne umursamayarak ne de umursayarak, hicbir şey yapmayın, aslında duşunmemeye calışmak bile onu duşunmektir bir nevi, gunluk hayatınıza devam edin, hobilerinize devam edin, ne bileyim normalde ne yapıyorsanız onu yapın, ama lutfen doktorlar harici benim gibi forum vb yerlerde takılmayın cunku bunlar stresinizi arttırıyor, sizi surekli onu duşunmeye itiyor, aslında bu cınlama herkeste var ama biz sadece daha fazla hissediyoruz,
Tanıştığım Yazar'a gore bu vakaların %80'e yakını 1 yıl dolmadan atlatıyormuş, %20 ise surekli onu duşunduğu icin, takıntı haline getirdiği icin psikolojik olarak kurtulamıyor ve omur boyu cınlama ile yaşıyormuş,
Bende bu yazar arkadaşla tanıştıktan sonra dediklerini yaptım ve sadece akışına bıraktım, her şey normale donmeye başladı, artık normal uyuyordum, hayatıma devam ediyordum, unutup gidiyordum, uyku problemim kalmadı, normal hayatıma dondum diyebilirim.
Evet dostum şu an bunu okuduğunu biliyorum, lutfen yukarıda dediklerimi dikkate al, ve bunu bir takıntı haline getirme, sana senin halini anlayan biri olarak bunu tavsiye ediyorum, şimdi bu okuduğun son şey olsun cınlama ile alakalı, iyi geceler.
Biraz uzun oldu ama biliyorum ki gunun birinde buraya benim zamanında geldiğim gibi korkulu, stresli, ne yaşadığını bilmeyen insanlar gelecek, umarım faydası dokunur birilerine.