Arkadaşlar cok sacma bi konuyu bu platforma yazıyorum. Coğunuz git vs. , nereden anlayalım tarzı cumleler kuracak, yazılarımın tek amacı icimi dokmek bu sorudan ziyade.
Oncelikle arkadaşlar sanırım tum duygularımı neredeyse kaybettim hic bir şeye ne mutlu olabiliyorum ne de cok uzulebiliyorum. Herhangi birini kaybetsem sanırım 3. Gun bunu tamamiyle unutabilecek yapıya sahibim. Hic bir şeyden mutlu olamıyorum bilgisayarı acıp oyunu bile acmadan kapattığim bile oluyor artık gram zevk vermiyor. Hic bir kıza karşı hic bir duygu besleyemiyorum bazen eğlencesine kız arkadaş edindiğim oluyor genelde 3. gun sıkılıp ayrılıyorum. Arkadaşın yok mu derseniz, yok diyebilirim. Cevremdeki herkes dini goruşlerimi yaymamama rağmen dini goruşlerimden dolayı benden nefret ediyor diyebilirim, boyle olmasalar bile yine de kendim icin kusursuz arkadaş bulamadiğım icin arkadaş edinmiyorum, pek de umrumda değil acıkcası. Yolda yururken kendimi bırakıp kaldırımda oturuyorum boş sokaklarda. Spor yapıp kafamı dağıtmaya da calıştım ama o da olmadı. Asosyal bir yapıya sahip değilim hatta aşırı sosyal bir yapıya sahibimdir normalde. Fakat artık insanların suratına duz duvara bakar gibi bakıyorum anlayamıyorum dediklerini. 1 yıl onceye kadar kendim icin bir amac koyar o amaca ulaşasıya kadar emek verirdim. Artık bir amacım da kalmadı sadece yatıyorum ve boş duvara bakıyorum sanki her gecen gun beynimdeki noronlardan milyarlarcası oluyor ve tum duygularımı kaybediyor gibi hissediyorum. Evde kendi kendime konuşmaya bile başladım bunu duşununce artık kendimi daha da sıkıntılı hissediyorum. Dertlerimi ya da olmayan dertlerimi buraya kadar okuduğunuz icin teşekkur ederim.