Gitme diyemezdim, gitmek zorundaydın. Ne bu fırtına seni geri cevirebilirdi, ne bu yağmur. Her şey gidişine ayarlanmıştı cunku senaryo boyleydi sen gidecektin ben ağlayacaktım.
Elimden tut yoksa duşeceğim
yoksa bir bir yıldızlar duşecek
eğer sairsem beni tanırsan
yağmurdan korktuğumu bilirsen
Gozlerim aklına gelirse
Elimden tut yoksa duşeceğim
yağmur beni goturecek yoksa beni.. Atilla İlhan
Yağmur seni goturmek icin gelmişti. Kar senin gidişini bekliyordu. Ruzgar, o zaten arkandan esiyordu. Esişiyle yaralayan, hırpalayan, yoran, uzen ruzgar. Fırtınaya donuşuyordu birden, dayanılır mı bile demeden.
Bir olum sessizliğiydi dinlediğimiz. Ama adına veda anı diyorlardı. Huzunlu dakikalar, cok şey soylenmiştir bu anlar uzerine ama kimse yaşayanlar kadar eksilmemiştir. Kimsenin bir yanı oracıkta kalmamıştır, gidemeyenler kadar.
Ve hep bu bahis acıldığında orda kalan yanlarını hatırlar, bir kez daha olurler, bin kez daha olurler onlar.
Sustu icindeki fırtına dinmek bilmiyordu, "sus dedi sus". Sonra birileri duyacakmış gibi utandı yuzu kızardı. Ama olmuyordu işte yapamıyordu.
"beni koyup gitme"
Kucuk yaralı bir fısıltıydı dudaklarından dokulen. Once dudaklarını ısırdı, dişlerini gecirdi dudaklarına soyleme dedi. Sus dedi yapma dedi. Yapamadı, dudaklarını kanatırcasına dokuldu bu cumle dudaklarının arasından.
"beni koyup gitme" gitme ne olursun.
Uzak diyarlara gidiyordu bilinmezlere. Geri donulmezlere, bir cığlığın ardına duşerek. bir cığlıktan medet umarak. Tutunarak cığlığın gidişine.
Sonerken cığlık, ardında bıraktığı iz olarak gidiyordu. Kulakları sağır olmuştu sanki, gozleri gormez, kalbi hissetmez olmuştu. Başının uzerinde ucan kuşları, gokyuzundeki bulutları, icinde kaynayıp duran huznu gormezden gelerek.
“Şimdi gitmek zamanı dedi. Gitmeli... “
Elinin birini gokyuzune kaldırdı, gozlerini kıstı gormesinler istiyordu ıslaklığını, diğer elinde o yorgun cantasıyla bir veda duruşu yaptı. İki bilemedin uc saniyelik bir duruş. Tahlile ve torene izin vermeyecek kadar kısa bir duruş. Ve aldı başını gitti. Bir cığlığın ardından, bir cığlık bırakarak ardında.
Son defa ardından duymayacağını bile bile fısıldadı yaralı ceylan,
"beni koyup gitme"