Yaşadığım huzunler arasındaki
Mutlu nefes alışlarımsın sen
Duraklamalarımsın.
Huznumun virgulusun / soluklandığım.
Hasretleri unutup / umutlandığım.
Gecenin karanlığında
İcimi aydınlatan bir mum ışığı
Aclığımı susturduğum bir lokma ekmek
Penceresiz odalarımın aydınlığı.
Huznumun virgulusun sen
Ozlemler ve bekleyişler
Gider bizden cok uzaklara
Sen yanımdayken.
Mutluluk tırmanır doruklarıma
Mehtap / ikimizin uzerinde yıkanıyorken.
Huznumun virgulusun sen.
Bir gidensin / bir gelen.
Ama yetmez bana bu duraksamalar
Gitmemek uzere gel istersen!
Yıkabilsen aramızdaki duvarları
Ah ne olurdu sanki
Huznumun virgulu değil
Noktası olabilsen!