Zamana bırakmak oylemi..
Kağıt kalem de bir yere kadar,
yazmanın ici dışı komple sessizlik telaşı..
Sakladığım ne cok şeyim var ama
hepsini anlatıyor gibiyim ordan bakınca..
Yazdım, sildim,
uzerini cizdim..
Ne gerek varsa giderken bile sevdim ben seni,
yemek yerken bile,
bakkaldan sigara alırken de hatta..
Onemli olan zamana bırakmak değil,
zamanla bırakmamaktı ustelik.
Ağrıma gidiyor,
Yaralarım kanıyor sus..
Nedir bu,
acıklama istemeye hakkım olan bu şey ne?
Bahaneler yağmurunda
sırılsıklam olmayı tercih etmiyorum bil.
Uşuyorum ayrıca, hava buz kesti yaz vakti.
Bu kader dedikleri şey sensen
neden bu acı tohumları yuzumde?
Buyuyup serpilmesi icin
ozeniyorsun farkındayım.
Nasıl bir gururdur şimdi sana bu,
oyy oyy..
Her yeni sayfaları sana yazmakta ne boyle..
Bu aşk değil, aldanışımdır belki de..
Belki'siz yaşamlarda olmayı umarken..
Birde keşkeler vardı,
cok lazımmış gibi..
Zamanlamaları hep mukemmeldi ustelik.
Baş tacı yaptığım pişmanlıklarımın uzerine
İyi gittiler zehir tadında..
Doymuştum ama, neyse..
Zaman dediğin en buyuk yalan biliyorum..
Şimdi ya gel,
ya da ben gidiyorum!