Aldığın her nefes yalnızlığın zabtına gecmiştir
Gulumsemelerin solduğu yuz cukurlarından savruluyor
Aşkın imla hataları;
Virgullerin beli kırılır satır ortalarında
Ve noktasız, sorusuz, işaretsiz
Hatta unlemsiz satır sonları...
Gidenden sadece "hatıralar" kalır
Boylu boyunca pişmanlıklar uzanır gozyaşlarınla deştiğin yastık kenarlarına
Zaman durmuş gibi gelir sana, herşey bitmiş gibi
Sona yaklaşmış gibi susakalırsın kapı diplerinde
Giden, gider velhasıl
Perdelerimden taşınır guneş
Varlığında konuşmayan duvarlar, cumleleri sırtına yuklenip
Kirpiklerinde oyalanır kuru ayazlar
Giden, daha gitmeden gomer seni!
Sonra konuşmak, deli haykırmak istersin
Ama beceremezsin...
Sonra omur boyu susmak, ya da delice ağlamak istersin... Onu da beceremezsin...
Akşamın karanlığı duşer ayak uclarına
İcinde birikmiş ozlemi anlatacak birisini ararsın, ya da sıcak bir omuz
Ama bulamazsın
Kimsesizliğin sert ruzgarı yalpalar yuzunu ve sonunda pes edersin
Yenilirsin
Sonra da esaretin başlar gri gokyuzunun altında...
Gun gelir olumu arar olursun
Yenilgiyi kabul etmiş bir asker gibi diz cokersin mağlubiyetin iki yuzlu golgelerine
Ve beklerken olumun saatsiz sırasını, gozetlerken Azrail`in gececeği tozlu yolları
Kelimelerinle yalnızlığın kıyısına kusarsın cığlıklarını.
Gozyaşın akmaz sanırsın, oysa ic cebinde biriktirdiklerin ayrılığın tek şahididir.
Baktığın her kadın gideni hatırlatıyorsa
Dudaklarında yureğin yavaş yavaş soluyorsa, susmaya mecbursun
Yalnızlığın ayak dibine duşmuşsen bir kere, kalkmak icin bir el arama etrafında..
Tum zaferler senin eserindir artık...
Hayata cezalar kesercesine, hala sol yanım icten ice kanamakta
Hala cerahatı bitmemiş bir ayrılığın narkozunda yureğim
Ve soğuk parmak uclarım, ısrarla onun adını gokyuzune karalamakta...
Sensiz olmeyi goze alıp olemiyorsam
Uzaklarda senin saclarına değil de, başkasının saclarında dolaşan ellerini hala ozluyorsam
Hala sevilmektesin, hala bendesin
Bir zamanlar elele dolaştığımız sokaklarda, anılarımızı ve gul kokunu hala arıyorsam
Saatleri duvarları mıhlayıp, hep aynı şarkıyı dinleyip
Ruzgarın kovalandığı caddelerde sana arkası donuk olanları hep "sen" zannedip
Senin olmadığını anladığımda yureğimi topuklarımda eziyorsam
Demek ki hala ben de yaşamaktasın
Hala ben de nefes almakta, hala ben de " dua dua " kanamaktasın...
Aşk belki de imkansızlığın dudaklarına mıhlanmış tek kelimedir
Ya da cumlelerin namlusundan, yureğine saplanan kanlı bir gozyaşıdır.
"Belki de sensiz aşk;
Ayrılığına goğus gerip, bir yudum guluşunle hic gitmemecesine seni yaşayabilmektir..."
"Belki de sensiz hayat;
Olumun onsozunde birkac cumlelik olsa da, mutluluğa senin adını yazabilmektir....."
(İsmail SARIGENE)