Sana uzak kentlerden birinde
Zamanın bir yerinde
Seni ve senli gunleri anımsattı akşam guneşi
Onca zamanın ustunde eskimeyen bir duşuncesin şimdi
İnsan hergun anımsar mı aynı gozleri

Seni seviyordum ve senin haberin yoktu
Saclarını izliyordum uzaktan
Kulağının arkasına duşuşu ve burnun
Herkesten başkaydı işte
Gulduğun zaman yukarıya bakardın
Yukarı kalkan başın ve gulen gozlerin vardı
Ne guzeldiler
Sen bilmiyordun ben seni seviyordum
Kalbime sığmıyordu aklımdan gecenler
Duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara carpıyordu
Geri donuyordu coğalarak
Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi
Herşeyi erteleyişim oluyordun
Kalp ağrısı oluyordun
Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun
Mevsimler değişiyor ve buyuyorduk
Donemecler geciyor, kopruler goze alıyor
Ve bazen, tekin olmayan suların uzerinden atlıyorduk
Cesurduk
Ufuk cizgisi maviydi, gunbatımı hep turuncu
Ve kırmızıydı butun karanfiller

Ben seni seviyordum sen bilmiyordun
Sevinclerim oluyordun ara sıra
Sen hic bilmiyordun

Sonra herhangi biri oldun
Butun sevinclerim bittikten sonra
Yağmurlar yağdı serin haziran akşamları
Derken birgun uzaktan gordum seni
Sacların bana inat başın herşeye meydan okuyarak
İşte yine aynı
Kalbimi acıttın her zamanki gibi
Değiştik sanıyordum. ve sen yine bilmiyordun

Şimdi bunları anlatsa sana birileri
Kimbilir
Yada boşver
Bilme en iyisi