Hayatımın 20 yılı cok normaldi.170 boyundayım kilom 63 olsa cok sanar kafama takar verirdim.Yeme ataklarım olmazdı.Tatlı diye olsem bi cikolata yer gecerdim.Kahvaltıda iki lokma atıp evden cıkardım.Sonra evlendim evliliğe adapte olamadan hamile kaldım.Ustune erken doğum tehlikesi yuzunden aylarca yattım.Tuk sıkıntılarımı yemek yiyerek icime attım.Oyle carlayan insanlara cat cat cevap veren bi yapım yoktur.İcime attım hep ya ağladım yada ağlarken bişeyler yedim.Tatlğ isteklerimi koca tepsi tatlı yapıp doymadan yiyerek cıkarttım.Evlendiğimde 58 kiloydum.İncecikti bacaklarım, belim incecikti.Doğumdan bi cıktım 73 kiloydum.Vucuduma baktım bu benmiydim? Emzirdim, emzirdikce yedim sonuc 82 kilo.Devasa biriydim.2. oğluma hamile kaldım doğurdum vs derken hala 82ydim.Artık aynalara kustum , kendime kustum herkesi kıskanmaya başladım.Eşimi sıktım hep.Şimdi duşunuyorumda sorun ne eşim nede başkalarıydı sorun kendimdim.Ben artık kendimi sevmiyordum.Biranda diyeti girdim oyle boyle derken 67ye duştum.Eske halime cok yakındım herkes incecik olmuşsun diyordu.Dişimi sıksam bi 7 kilo daha versem biticekti herşey.Ama ben yine sıkıntılarımı yemekten cıkarttım.Tatlılara gomdum kendimi oyle yapınca sıkıntılarımda gomulurmuydu? Hic bi zaman gomulmediler.Tekrar 76 kiloyum.Yazık ediyorum kendime.Ben hep kendime ediyorum.Bugun aile toplanması vardı.Ceşit ceşit yiyecekler.Dedimki kendime istediğjm kadar herşeyden yiyeceğim ve bu son olcak.İşin guzel yanı ben emeğimin karşılığını aldım atandımm.Artık memurum işe başlayacağım guzel guzel giyinmek varken bunu yapamam artık kendime.Burası benim gunluğum hergun yazacağım.Umarım birilerine motivasyon olurum.Bu gece şişko kadın olarak son yatışım.Hergun gram gram verip pes etmeden hur vucuduma kavuşacağım.İstediğim herşeyi yedim ve bitti.Yarin benim donum noktam olacak.