Son 2 yıldır aklıma takılan soru. Genel olarak gununun coğunu evde ve doğal olarak bilgisayar, telefon başında geciren bir insanım. Evden okula, okuldan eve takılırım. Arkadaşlarım davet ettiğinde evden cıkarım. Arkadaş dediğim de 8. sınıftan kalma, iyi anlaştığım nadir insanlar. 9. sınıf bu sene bitti ve benim cok farklı beklentilerim vardı. Arkadaşlarım olur, dışarıda gezeriz, sohbet ederiz vs. vs. Sınıfta genel olarak kızlar dışında pek muhattap olduğum tip yok. Erkeklerin hepsi basit, kız meraklısı ve kucuk duşunceli tipler. Bana uygunu yok anlayacağınız. Ve bu durum 5-6. sınıftan beri boyle. Genel olarak bana işleri duştuğunde veya bir şey danışacaklarında gelirler. Etklinliklere cağırmazlar ben oğrendiğimde katılmak istediğimi belirtince ''Sen duymadın mı? Gel o zaman'' diye sanki kasıtlı bir şekilde davranmamış gibi yapıyorlar. Bu durumda kendime ''Acaba sorun bende mi?'' diye sormama neden oldu. Derslerim genel olarak iyi ondan dolayı cok ustunde durmuyorum. Dediğim gibi genel olarak bilgisayar başında vakit geciriyorum. Bilgisayarı bıraktığımda veya canım sıkıldığında film izlerim veya cizgi roman okurum. Onun dışında sanalda ise 6 yılı aştığım arkadaşlıklarım var. Kendimi ifade etmede cok zorlanmıyorum fakat ilgimin veya bilgimin olmadığı sohbetleri devam ettiremiyorum. Sadece dinleyip kafa sallamaktan başka bir şey yapamıyorum. Ben bu durumda asosyal miyim? Bu durumdan nasıl kurtulabilirim?