Merhaba arkadaşlar,
Liseyi bitirdiğimden beri inanılmaz derecede kotu burun psikolojim var. Bu artık benim hayatımdaki tek sorun olmaya başladı. Gunah olduğu icin yaptıramıyorum daha doğrusu herhangi bir sağlık problemim yok, yani psikolojik olarak beni rahatsız etmesinden başka. Nefes alışımda da sorun yok ancak kendimi o kadar kotu hissediyorum ki artık icinden cıkamaz hale geldim. Sanki estetik ameliyatı olsam hayatım cok guzel olacakmış gibi geliyor.
Yenmeye gercekten calıştım. Allah en guzelini yaratır, değiştirmeyin, caiz değil vs vs bunların hepsini biliyorum ve farkındayım zaten. Sağlıklı olduğum icin şukrediyorum, kolu bacağı olmayan insanları gordukce bu konuyu takıntı yaptığım icin kendimden utanıp duzeliyorum ancak etkisi sadece 1-2 gun suruyor. Sonrasında yine ama yine moralim bozuluyor.
Biriyle tanıştığımda burnumun buyukluğunu farketmesin diye surekli elimle kapatmaya başladım artık.
Aşık olduğum biri beni sevmezse kesin burnum yuzunden diyorum duşunun.
On profilden rahatsız değilim ama yanlardan cok rahatsızım ve yanımda biri oturduğunda surekli kasılıyorum. Acayip derecede rahatsız oluyorum.
Akrabalarımın yanında bile burnumu kucuk gosteren sac modellerini tercih ediyorum konusu edilmesin diye.
Herhangi bir yerde burun konusu gecince direk moralim bozuluyor benimle ilgisi olmasa bile.
Her gun ama her gun bunu problem yapıyorum, duşunmediğim tek bir gun bile olmadı şu dort beş yılda gercekten.
Ben bu kadar mutsuzken, bu kadar ozguven eksikliği yaşarken ameliyat olmak gunah mı bilmiyorum. Herkes internetten alıntı sozlerle cevap veriyor ve ben aradığım cevabı bulamıyorum. Diyanet'e bile yazdım, durumu anlattım ama onlar da bana alıntı cumlelerle yanıt vermiş. Ne yapacağımı bilmiyorum cok kotu durumdayım.