Burun estetiği olanlar olmayı duşunenler, burayı biraz gunluk formatına cevireceğim icin oncelikle hepinizden ozur diliyorum, ancak bu surecte tecrube ettiklerimi paylaşmanın kendimi iyi hissettireceğini duşunuyorum.
Bugun ameliyatımın uzerinden tam 8 gun (ameliyat gununu saymıyorum) gecti.
İlk 3 gun gercekten cok zor, ağrı değil zorluk yaşatan; elimin ustundeki damar yolu, otururarak uyumaktan bel ağrısı, yuzumdeki şişlikler morluklar, ağızdan nefes almak, burnum nasıl oldu acaba kaygısı, narkozun verdiği sersemlik(Iq ’um duştu yeminle), ince ince sızan kan...
Ama 4. Gun gercekten mucizevi şeyler oluyor, yani 1 gun once ayağa kalkamazken kendimi tuvalet temizlerken buldum
Bir baktım kuafore gitmek icin can atıyorum (sac yıkamaya 20 tl alan o kuafore hala cok kızgınım).5. Gun yatağı doşeği kaldırıp yıkadım. 6. Gun tamponlarımı ve atelimi aldırdım. Bu arada eşimde 4 yıl once burun ameliyatı olduğundan tamponların cıkarken canımı cok yakacağından, 4 - 5 sn bile olsa buyuk acılar cekeceğimden bahsetmişti. Ameliyattan bile daha cok korkarak gittim. Doktor yanıma yaklaştığında koltuğa yapışıyordum. Korkusundan o da yanaşamıyordu. 15 dk kadar boyle gecti. Sonra bi cesaret izin verdim, cımbızla burun kıllarınızdan bir tanesini aldığınızdan daha kucuk bir acıyla dikişi kesti ve mucizevi bir şekilde tamponu alırken hic canım yanmadı. Burnumu bi guzel bantladı doktorum ve hop eve. “Artık duş alabilirsin, bantlarını istediğin zaman cıkarabilirsin, şu hareketleri yaparak masaj yapacaksın” diye eve geldim ama 6 gundur icimde biriken burnum korkunc oldu duşuncesi beni ele gecirdi.
Atel ve tamponlar cıkınca burnum inanılmaz kalkıktı. Yani hicbir zaman 3k (Kucuk - Kalkık - Kavisli) burun istemedim ben. Doktoruma bunu defalarca soyledim, domuz burnu istemiyorum, kalkık istemiyorum diye. Sonuc tam tersi. Neyse dedim tam belli olmuyor şimdi bant var.
Bu arada esmerim yuzum cok yağlı, derimde kalın. Sivilce fln olmasın diye ameliyattan once bayağı cilt bakımı işlerine giriştim. Yuzumu elimden geldiğince siyah noktalardan ve olu deriden arındırdım.
Ama ameliyattan sonra 3 gun dayandı bu uğraşlarım. Bu 3 gun boyunca da surekli yuzumu tonikle, ıslattığım makyaj temizleme pedleriyle sildim (adı bu heralde kare olan pamuklardan bahsediyorum). Mucizevi 4. Gunde ceneme, yanaklarıma, alnıma bi guzel peeling yapıp, yuz icin olan kabak lifiyle bi guzel yıkadım. Her gun yapmaya devam ediyorum bu arada, ipek yuz kesesine gectim ama.
6. Gunu de dostlarımla gecirdim, laylaylom. Bu surede asla icimdeki “lan cok kalkık oldu bu burun” cumlesini dışımdan soylemedim. Sanki husn-u kuruntu yapıyormuşum gibi geliyordu, cok erken fln diye sakinleştiriyorum surekli kendimi.
7. Gun gelince benim burnumu aldı bi tatlı kaşıntı. Dedim, koca kalk, yuru gidelim eczaneye alalım doktorun burnuma sardığı banttan, ben bunu cıkarıcam burnumu temizlicem yenisini takarız.
Aldık bandı, geldik eve, cıkardık bantları: ayyyy burnumun ustunde minik minik beyaz sivilceler, ıyyy bide nasıl yağlı, birde bandın yapışkanı burnuma gecmiş. Allaha Havalelik bir goruntu. Acele etmeden doktorun gosterdiği masaj hareketleriyle ıslak pedlerle bi guzel temizledim, tonikledim ve taaadaaaa !!!!
Ultra ultra kalkmış bir burun. Şaka değil bayağı hic istemediğim bir durum. Ufaktan bi morluğum, sarılığım ve olmazsa olmaz şişliğim var. Gittim duşa girdim. Saclarımı yaptım, şişliğimi azalttacak konturlu makyaj yaptım, morluklarımı kapattım, kaşlarımı yuzume ve burnuma orantılayıp, biraz kalınlaştırarak boyadım. Sanki tum bunları yapınca burnum inecek. Sonuc aynı tabi burnum hala cok kalkık
Herkesin hayatı gercekten cok zor, herkes bir ton sorunla uğraşıyor ve coğu zaman cozumsuz ve caresiz kalıyoruz. Ama ilk defa tamamen ozgur irademle, kendi istediğimle kendimi bu duruma duşurduğum icin caresizliğime ağladım. Aptallığıma, ozentiliğime, yaptığım şeyin gereksizliğine o kadar kızdım ki. Estetiğe harcadığım parayı bağışalayabilirdim, dostlarıma hediye alabilirdim, ailemle eğlenceye ayırabilirdim, tatile gidebilirdim...
Gittim bıcak altına yattım ve sonuc felaket. Tabi doktoruma yazdım hemen. Cok erken olduğunu duşuceğini soyledi. Nasıl inanmak istiyorum anlatamam.
Bugun 8. Gun işe gittim. Nasıl endişeliyim ama anlatamam. Herkesin yuzume gulup arkamdan konuşacağını duşunuyorum. Cunku kalabalık bir ortamda calışıyorum. Sadece calıştığım katta 50 kişi var duşunun. Hicte korkuttuğum gibi olmadı aksine işe gitmek gercekten cok iyi geldi. İnsanlar tabi ki mukemmel olmuş demedi, biraz kalkık ama inecek dediler, cok erken dediler, tanıdıklarının durumlarını anlattılar, fotoğraflar gosterdiler bak şimdi boyle diye. Beğenmediğini soyleyenler de oldu, umarım iner ama hic sanmıyorum diyen de.
Kendi hur irademle kendimi mahvetmiş bile olsam bi nebze rahatladım insanlarla iletişimde olunca. O yuzden buraya da yazmaya karar verdim. Benimle aynı durumda burnu cok kalkık olup sonradan duşen oldu mu? Yoksa bu bir efsane mi? Kendimi mi kandırıyorum? Doktor mu beni kandırıyor? Gercekten zor bir surec, ama objektifliğe ve doğru tecrubelere ihtiyac duyuyorum.