Devlet hastaneleri beklemektir.

Merhaba Sosyal ’in baykuşları, şu saatte devlet hastanelerinin durumu nasıldır bilmiyorum fakat size 3 olumsuz, 1 tane de olumlu olay aktaracağım devlet hastaneleri ile ilgili olarak. Yazı uzun olacak, sabırlı iseniz okuyun.

1.Olay:
Hasta olan benim, tarih 25.02.2017, gece saat 2 gibi uyandım, akşam ne yeyip icti isem affedersiniz kustum. Hemen hastaneye, acil servise gittik tabi. Dedim kusarak uyandım, kalbim ağrıyor, karnım gurulduyor. Bitkin gozukuyor ve zor ayakta durabiliyordum zaten. Doktor dedi ki: ''Bir kan testi alalım once bir de kalbine bakalım.'' Kan testinin sonucunun cıkması icin tam 2 saat boyunca hastanede bekledim, hala kendimde değildim ve midem bulanıyordu. Test cıktı, doktor: ''senin bağırsağına mikrop bulaşmış'' dedi, kalbimi de kontrol ettiler bir şey cıkmadı ve mikrop olayını ben sormadan soylemedi, belki gece vakti olduğundan yorgunluktan soylemeyi unuttu ama yine de bana ya da aileme o anda soylemeliydi hastalığımı. Bu olay olumlu dediğim olay, anlayın artık neresi olumlu ise.

Bir de ayağımda bir rahatsızlık olduğu icin 15 gun sonraya randevu aldım ortopedi kliniğine, olacaklar belli; ayağıma bakacak, ''film cektir, 10 gun sonra filmi getir bakalım, ona gore tedavi uygulayalım'' diyecek.

2.Olay:
Hasta, 80 yaşındaki dedem. Ozetle şunu soyleyeyim adamın %99 oranında ağır engelli raporu var. Kendi başına ihtiyaclarını karşılayamıyor, yuruyemiyor ve daha bircok şey.

En yakınımızdaki hastaneye randevu aldırdılar gittiği diyaliz merkezinden, randevu saatinden en az 30-40 dakika once hastanede oluyoruz cunku hastanede rezalet bir asansor sistemi var. Asansoru kullanan ve sağlam olanların yuzune hep soyluyorum: ''bir zahmet uşenmeyin de şurada 2 kat merdiven cıkın'' diye. Benden buyuk olmasalar cok ağır şeyler soylerim de neyse…

Asansor ile giriş kattan 3. kata cıkacağız en az 15-20 dakika asansor bekliyoruz. Sebebi de o asansoru kullanan benden daha sağlam olan orta yaşlı, kısa, hafif kilolu, yamuk-yumuk vucutlu teyzeler ve amcalar. O kadar insan sarrafı oldum ki hastanelere gide gele, birinin yuzune baktığım zaman onun ne derecede hasta olduğunu anlayabiliyorum hatta teşhis bile koyabiliyorum. Orneğin; bir kadın sıra beklememek icin ağlama numarası yapıyor ve nefesinin sıkıştığını soyluyordu ve orada onun numara yaptığını anlayan tek kişi bendim bekleyen 25 kişi arasında.

Asansor surekli 8 kat inip 8 kat cıkıyor ve o balina govdeli teyzeler yuzunden biz en az 15-20 dakika asansore binme mucadelesi veriyoruz. Bu asansor mucadelesini tam 10 gun boyunca 10 kez yaşadım, her seferinde de en az 4-5 defa asansor binmeye caba harcadık. Bir de sıra bekleme muhabbeti var, herkesin elinde barkod var, randevu icin doktorun odasına gireceği saat-dakika belli ama bazı anlama kapasitesi duşuk olan kişiler sıraya bakmıyor ve yuzsuzce odaya giriyor, sonra tartışma cıkıyor. Bir kere de bunun yuzunden benden 15-20 yaş buyuk birine, ''senin bu yaptığın yuzsuzluk, utan'' dedim. Adamda utanma yok, ''evet oyleyim, yuzsuzum, acelem var'' diyor (sanki diğerlerinin ve benim hic kimsenin acelesi yok) ve bu kişi bir de subay (!) olacakmış. İnşallah canım, ben de cumhurbaşkanı olacağım ve senin gibileri askerlikten men edeceğim.

En son bu ayın 8 ’inde dedem icin USG cektirdik, sağ olsun USG bolumunde cok ilgili doktorlar vardı. USG raporu 10 dakikalık muayeneden sonra 2 dakikada cıktı ve bu raporu doktora gostermemiz gerekiyordu. Gittim barkod aldım saat 10:30 civarı, barkod uzerinde tahmini randevu saati 11:47 yazıyordu. Doktorun 3 dakikada yorumlayıp recete yazacağı bir rapor icin 1 saat 17 dakika bekleyecektim. Sırada onumde 9 kişi vardı ve saat daha 10:40 civarında iken daha 09:30 saatine randevusu olan hastalar odaya giriyordu. Raporu 11:30 gibi gosterebildim doktora. Beklerken zaten diğer bekleyenlerle sohbet ettim, adamın biri ta Beylikduzu ’nden buraya Fatih ’e gelmiş kalp damar cerrahisi icin. Sebebi de o civarlardaki hastanelerde kalp damar polikliniğinin bulunmaması ve daha yakın olan hastanelerden randevu alamaması.

Bir de o gun, hastanede dedem icin tekerlekli sandalye bulamadım, kalmamıştı. Ben de gittim kimseye sormadım, girişte duran ufak tekerlekleri olan, pembe kumaşlı bilgisayar sandalyesini aldım ve dedem onun uzerinde 2,5 saat oturmak zorunda kaldı.

3. Olay
Hasta, annem. Ayağında uzun zamandır var olan bir beze ona rahatsızlık veriyor. Yaşı da 50 ’ye yaklaştığı icin artık zor yuruyor. 2017 Haziran ayında ayağından film cektiler, sonra ''seni yakında ameliyat edeceğiz'' dediler. Aradan yaklaşık 7 ay gecti, annem sordu hastaneye gidip, ''ben ameliyat olacaktım?'' diye. Evrakları zaten hazırda bekliyordu, anestezi kağıdı vs. Anneme ''2-3 haftaya kadar ameliyata cağrılırsınız'' dediler. Sanırım 2 hafta sonra cağırdılar yani film cekilmesinden yaklaşık 8 ay gectikten sonra ameliyata cağırdılar ve bu Pazartesi ameliyat olacak. Bir de belinden rahatsızlığı var ve onun icin de 23 gun sonraya film randevusu verdiler. Hala bekliyor film gunum gelsin diye ve bel ağrısından da zor yuruyebiliyor.

4.Olay
Hasta, kardeşim. Bu Cuma gunu (9 şubat) başı sık sık ağrıyor diye noroloji bolumune goturdum, dediler ''tomogrofi cekilecek'' ve 8 Mart 2017 tarihine gun verdiler tomogrofi icin. Neredeyse 1 ay sonrasına gun verdiler. Rahatsızlığı goz ile ilgili olabilir diye goz hastalıklarına da randevu aldık, onu da 15 gun sonraya anca duşurebildik. Hala ''başım ağrıyor'' diyor.

Kısacası bu deneyimlerime dayanarak soyluyorum, bana hic kimse ''devlet hastaneleri cok iyi, devlet bize bakıyor'' diye savunma yapmasın. Biliyorum bundan 18-19 sene once berbat devlet hastaneleri vardı ama pek de bir şey değişmedi hala berbat. Param olsaydı zaten bu şekilde devlet hastanelerinde surunmez ozel hastaneye giderdim.

Bu olaylarda yer alan devlet hastanelerini şikayet etmeme rağmen bir şey yapmıyorlar, coğu kişi şikayet ediyor benim gibi ama yine kamu kurumunu, kamuya şikayet ettiğimiz icin ikisi de bir faaliyet yapmıyor.

Buyuk bir not: Hastanelerde surunmemek icin daima spor yapın, ben bir de bu sebepten oturu spor yapıyorum.