Şu an birinci sınıfım. Ama sanki okumak icimden gelmiyor gibi oluyor bana. Sınava hazırlanırken aklımda neyi sececeğim hakkında pek bir duşunce yoktu. Sadece yapabileceğimin en iyisini yapmaya calışırdım hep. Aklımda hic tıp yoktu, sınavım cok kotu gecerse tıpı sececektim(en azından oyle duşunecek kadar aklı kıttım). Genelde, normal hayatımda, bilişime ilgiliydim. Ama tercih zamanında oyle bir stres oluştu ki uzerimde -ki ailemin ekonomik durumu da ulkenin coğunluğu gibi o kadar da iyi değil- bu yuzden tercih zamanımda internetten okuduklarımın da etkisiyle tıp yazdım. Şu an cok pişman mıyım onu da bilemiyorum aslında. Dersleri yapabiliyorum ama icimden de gelmiyor işte, bir bıkkınlık ve daha once yaşamadığım bir deneyimin ozlemi hakim uzerimde veya daha sonra yaşayamayacağım hayatın bir ozlemi de diyebilirim. Bu yılki YKS'ye girsem OBP 96'dan 48'e duşeceği icin emeğimin hicbir geliri olmayacağını duşunuyorum(zaten bircok konuyu da unuttuğumu varsayarsam şu an kotu bir lise oğrencisinden farkım bile olmayabilir). Merkezi yatay puan ile geciş sistemi varmış acaba onla İTU elektronik ve haberleşme ya da acette PC gecsem mi diye duşunmuyor değilim şu aralar. Cok arafta kaldım. Bir de bunun ustune tekrar KYK yurduna başvuru sureci falan gelecek, her şey tekrardan ust uste gelecek. Acaba ailem bu durumu nasıl karşılar, tıpı bırakmamı nasıl karşılar hic bilemiyorum. Onları da uzmeyi hic istemiyorum, şu ana kadar bir dediğimi ikiletmediler desem belki yalan olmayabilir. Şu an oyle bir psikolojiye girdim ki yaşama sevincim kalmadı ya da kalmadığını duşunerek kendimi daha da kotuye mi itiyorum bilemiyorum artık.