Gecen hafta perşembe gunu sokaktaki kedim doğurmuş. Merdiven altında kışın uşumesin diye yaptığımız bir kutu vardı, onun icine yavrulamış. Yeri pis olduğu icin daha temiz bir yere taşıdım. Geniş, kullanmadığımız bir valizi masanın altına karanlığa yerleştirip altına yumuşak bir şey serdim ve kedim eşliğinde taşıdım yavruları. Bize karşı ofansif davranmıyor. Sadece kendi yaptığı gibi enselerinden tuttum cok fazla temas etmeden taşıdım.

Fakat ertesi gun kontrol icin girdiğimde kedileri bulamadım. Kenardaki taş vazonun icine bir bez bulup koymuş, onun icine taşımış yavruları. Geniş olsa bırakacaktım fakat kedi girince gercekten dar bir alan kalıyor ve hem hareket alanları cok kısıtlı hem de nefes almaları zor. Alışıktır diye temizleyip eski kutusuna koydum.

Kedimin maması ve suyu hep taze. Suyunu bile gunde iki kere yeniliyorum icine tuyleri duşuyor falan diye. Ac da olamaz cunku mamasını da bayatlamasın diye azar azar koyup surekli tazeliyorum. Gelin gorun ki kedi surekli eve girmeye calışıyor, onunu alamıyoruz. Sadece etrafı geziyor, kokluyor, bir şeyler yapıyor, yanında geziyorsam bana donup miyavlıyor. Kendi kendine takılsın diye gectim bilgisayara kapıyı acık bıraktım. Bir sure sonra yanıma geldi, yere oturup miyavlamaya başladı. Masaya cıktı, sırnaştı, sevdim, hala sırnaşıyor. Normalde olsa kabullenirdim ama yavruları varken ilk gunlerde iki metreden fazla uzaklaşmıyordu neredeyse. Şu an zamanının coğunu dışarıda geciriyor, bu kadar rahat olması normal mi? Yavruları terk etmiş olabilir mi?

Yuvasından cıkarken bazen yere yavru duşuyor (kutu yerde, fazla mesafe yok uc dort santim ancak). Alıp diğerlerinin yanına koymaya tenezzul bile etmiyor. İlk defa doğum yapan bir kedim oldu ve ne yapacağımı bilmiyorum. Bu olanlar normal mi onu da bilmiyorum. Yardımcı olur musunuz?