Cocukluk doneminde parmak emme davranışıParmak emme hemen hemen her bebekte gorulebilen primitif (ilkel) bir davranış şeklidir. Doğumdan sonra ilk 3-4 ayda normal olarak bir cocuğun yeme icmesi icin tek yol emme faaliyetidir. Bir yaşına kadar emme beslenmede esas yoldur. Cocukların emme faaliyetinden buyuk olcude zevk aldıkları goruluyor. Cocukların bir coğu beslenmedeki emme faaliyetinin yeterince doygunluk aldıkları gorulmektedir. Ağız hayat suresince haz kaynağıdır. Bu faaliyet erken cocuklukta emme, sakız ciğnemek, tırnak ısırmak genclikte sigara icmek, opmek ve hafif ısırma şeklinde olmaktadır. (D. Cağlar, 1981).
Emme yoluyla anne ve cocuk arasında duyusal bir bağ kurulmakta, cocuk anne ile daha yakın olmakta ve karın doymaktadır. Karnının doyması cocuk icin dengeli ve sağlıklı buyumesi, gelişebilmesi icin ne kadar onemli ise anne ile kurulan bu yakın ilişki cocuğun ruh sağlığı icinde cok onemli faaliyettir. Parmak emme 1,5 yaşına doğru sık gorulebilir. Parmak emme aclıktan kaynaklanan bir davranış değildir. Araştırmalara gore, bu emme %50’den %87’lere varan yuksek oranda beslenmeye bağlı olmayan davranış bicimidir. Cocuğun emme arzusu, guzelliğin bozulacağı veya buna benzer mazeretlerle vaktinden once veya sonra emdirilirse cocuk anneyi emerek doyuramadığı psikolojik ihtiyaclarını değişik şekilde doyurmaya calışabilir.
Cocukların genel olarak sık başvurdukları doyum şekli parmak emmedir. Dr. David Levy her uc saatte bir beslenen bebeklerin,her 4 saatte beslenen cocuk kadar parmak emdiklerine işaret etmektedir. Yine biberon emzikleri eskiyip yumuşadığı icin 20 dakika yerine 10 dakika biberonu emen bebekler hala 20 dakika biberon emen bebeklerden daha fazla parmak emmektedirler. Bebek beslenme bittikten sonra parmağını emerse ve faaliyeti beslenme sureleri arasında uzun sure emerse, emme arzusunun yeterince doyurulmadığı duşunulmeli bu durumu giderici tedbirlerin neler olabileceği uzerinde durmak gerekir. (S. Gizer 1996).
Araştırmalar en gec 5-6 yaşlarında sona erdiğinde parmak emmenin zararının olmadığı ancak devam etmesi halinde diş formasyonuna neden olabileceği kanıtlanmıştır. Parmak emme sıklığı okula başladığı sırada hızla azalır. 6-12 yaşlarında %12 oranında kazanılmış bir alışkanlık olarak sure gelir. Parmak emmenin uyum ile sıkı bir ilişkisi vardır. Cocukların uykuya dalarken parmak emdiklerini soylemiştik. 2 yaşında ki cocukların bir kısmı uykuya dalarken parmaklarını ağzına almak icin direnirler. 3 yaşında bu alışkanlık kendiliğinden kaybolur. Parmak emme faaliyeti inanıldığından daha az diş duzensizliğine sebep olmaktadır.
Parmak emme 5-6 yaşından sonra gorulurse arzu edilmeyen bir alışkanlık haline gelir. Ebeveynler parmağını emen cocukların cene kemikleri ve dişleri uzerinde ki etkilerini duşunerek endişeye kapılabilir. Parmak emmenin alt ve ust dişleri geri ittiği doğrudur. Parmak emmenin dişleri ne kadar etkilediği parmak emme suresine ve en onemlisi parmağın ağızda ki duruşuna bağlıdır. Bazı hareketler baş parmak emmeye eşlik etmektedir. Bunlara ornek olarak; Kulak cekmek, Başı okşamak, Sac kıvırmak ve cekmek, Battaniye, Pike, yatak carşafı ve havluyu emmek, Battaniye ile ceneyi ve gozu ovmak, Battaniyeyi yuz ustune cekmek, El ve kol emmek. Daha ileriki yaşlarda parmak emme devam ediyorsa bir ruh sağlığı uzmana (Klinik Psikolog, Psikolog, Cocuk Psikoloğu) danışılması uygun olacaktır.


[h=2]Ankara Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]