psikolojimerkezi.com/wp-content/uploads/2010/10/595184398_baa8707f72_o.jpg" width="204" />
Hayat ustumuze ustumuze geldiği, sorunlar boyumuzu aşıp da cozum bulamadığımız, kendimizi caresiz, yetersiz hissettiğimiz anlarda gecmişe gitmek, cocukluğumuza donmek ve orda kalmak isteriz.
“Keşke yine cocuk olabilsem ve hep cocuk kalabilsem!”. Biz yetişkinlerin cok defa dile getirdiği, arzuladığı ve olmayacağını bile bile keşke bir mucize olsa diye dileği…
Sabırsızlıkla beklediğimiz yetişkinliğe erişince neden gecmişe donme isteği ve ozlemi duyarız? Cocukluğa, cocuklara ozeniriz?
Cocukken bize uygulanan yasaklardan, kısıtlardan kurtulmak ve her istediğimizi anne-babamıza sormadan, izin almadan yapabileceğimizi ve cok ozgur olabileceğimizi duşunduğumuz icin isteriz bir an once buyumeyi.
Ama buyudukce sınırların, kısıtların, hoşgorusuzluğun ve sorumlulukların arttığını asıl ozgurluğun cocuklukta olduğunu anlarız ancak iş işten gecmiştir.
Cocuklar ozgurdur, cunku spontandır (kendiliğinden). Cocuk kendini oynar, icinden, yureğinden ne geciyorsa cekinmeden, utanmadan, korkmadan onu dile getirir. Henuz “ kalıplanmış “ değildir.
Cocuk doğuştan sahip olduğu spontanitesi (kendiliğindenliği) sayesinde sınırsız hayal gucune ve yaratıcılık potansiyeline sahiptir. Oyunlarında kendilerine sınırları olmayan yepyeni dunyalar kurar, bu oyun anını birbirleri ve oyuncaklarıyla gercekmişcesine yaşarlar.
Zaman icinde aile, toplum/cevre tarafından yapılan ayıp, gunah gibi değerlendirmeler ve konan yasaklar, kısıtlar-sınırlar sayesinde sahip oldukları bu spontan davranış bicimi, koreltilip yok edilmeye calışılır.
Cocuklar, once ailenin sonra da eğitimcilerin kafalarında oluşturdukları modellere uygun hale getirilmeye yani kalıplanmaya başlar. Boylece iclerinden geldiği gibi değil de cevrenin, toplumun istediği şekilde hareket eden bireyler olmaya başlar. Ozgurluk de ustu toprakla ortulup, gecmişe gomulen hayal gucu ve yaratıcılık potansiyelinin yanında yerini alır.
Uzm.Psk. Nihal ARAPTARLI

[h=2]İstanbul Psikoloji uzmanlarına ulaşmak icin tıklayın![/h]